TI I TREMBESH MBREMJES
Ja ashtu hyra unë tek ti,
Këmbëzbathur mbi rërën e bërë njësh nga uji
E përsëri e thatë ndjehej
Guacat e bardha me kujdes kaluar
Nën dritën e diellit që kish' nisur të zbehej.
Ti nuk kishe nevojë për mua
Dikë po prisje e ai nuk vinte
Nuk doje të dëgjoje:
-Të dua!
Nuk doje mbrëmja të binte.
Se mbrëmja të tremb dhe të shtyn drejt meje
Pa më njohur,
As parë,
As dëshëruar,
E në shtrat bëhemi një
Gjithë mish e deje;
Si të krisur puthemi
Të padashuruar.
No comments:
Post a Comment