DICKA E THJESHTE
Mes nesh ndodhi diçka.
Po ç’farë thurrej asaj rrëpire hapësire,
Në cakun e mbrëmjes,
Që hynte
Dhe derdhej poshtë pambarim,
Kur tingujt e një lire
Dritën dëbonin në dëfrim?
E shpirtrat në maja rrezesh mpleksur
Mpiksur nektarë dlirësie
Trembeshin të luanin çastin e mbetur,
Stepeshin të linin atë trill lirie.
Përzjerë ishin etja,
Deliri,
Vështrimi i varur në një lutje
Si dyllë i tretur qiriri
Ne buzë mbeti e nxehta puthje.
No comments:
Post a Comment