Para 4 vjetesh e gjysem, shkrojta keto vargje, te cilat edhe pse kane brenda Perendine, Krishtin, Djallin,kishen, lutjet,nuk kane asnje ngarkese fetare. Jane vargje dashurie te shkruara per dike ose ndoshta cilendo "flutur" qe ta ben mendjen "por...". Keshtu ka qene ne vitet '70 e ka mbetur deri me sot. Te pakten ne ato pjese te shoqerive, ku te dy sekset, pelqejne qe loja te mbetet si e mijevjecareve te fundit- emra tund lehtas bishtin ose krahet dhe mashkulli vihet ne ndjekje deri sa e ben te veten ose thyen koken...Dhe eshte nje loje cuditerisht e bukur dhe emocionuese. Nuk di nese ajo, te ciles ja dergova te pares keto vargje "ka degjuar per mua me vone" si parashikoi ne ate kohe. Nuk ka rendesi, se edhe nese ajo nuk di ku jam une tani, te tjerea "flutura" i kane lexuar ne librin tim Endem...Jane pak a shumecka mendon cdo mashkull qe "i vjen rrotull" nje femre:
BUKUROSHJA QE TREMB
Ti e stise Perendi
Këte Bukuri dhe mendje pjellore,
Që më tërheq në qiej
E tokës më përplas?
Kët’ flloçke djallëzore,
Që ndrit si qindra diej
E bën t’i vihem pas.
Nuk mund të jetë e jotja krijesë!
Nga udha më ka nxjerrë.
Nuk më le të lutem.
Ungjillin lashë në harresë,
Në kishe më nuk futem.
Me ndih o Krisht i bukur!
Djallin ta zbuloj
Të fshehur tek kjo flutur,
Që ëndrrash ndjek
Në rrugën e humbur
Tek rrekem breg më breg
E në zezon’ qiellore përfundoj.
Nuk është lëndë,
Nuk është as ide.
E ëmbël si një këngë,
Pjell’ e Qoftëlargut.
-Ma hiq kët’ pesh’ të rëndë,
Të rri dhe pak mbi dhe,
E ti kushtohem vargut!
No comments:
Post a Comment