Merrmë marrive të marsit

Merrmë marrive të marsit

Dhe më shpëto nga e mendimeve mardhje!

Ndëshkomë me ngazëllimin e ngurtë

Të ]asteve pafund të pritjes,

Mirosur me mëdyshjet e largimit dhe ardhjes!

Nështratin e shpërthimeve të shkuara jam lidhur,

Dhe nuk kap dot grem]at gazmore të notave falso,

Që më ndihin të ngrihem mbi plogështinë;

Era përtej nuk lëshon fishkëllima,

Vetëm fryn,

Pa zhurrmë fryn,

Ndërsa të njohurat kanë marrë arratinë

Dhe të panjohurat nuk mund rreken kurrë,

Se më të bukura të tilla janë

Pështjellë me të mistershmin tym,

Të dendur e të papërndarshëm,

Më rrëmbe dhe më shpjerë marrive të marsit

Të këtij

Dhe atij të ardhshëm.

E vrullshme është era në tropik

E vrullshme është era në tropik

Ndërsa bunaca gjithshka ka mbështjellë,

Dhe ngjitur mban qëniet,

Si grimcat e rërës,

Veç kur dikush ngrihet me vërtik,

Dhe të tjerët e ndjekin,

Goditur nga pllackat e shiut

Dhe vërshëllimat e erës.

Duket sikur oqeani

Shpirtin e copëtuar

Nga të njerëzve marrëzira,

E gulçon.

            E nxjerr,

                        E hedh zemëruar

Mbi mëkatarët e xhveshur

Me gjokset e nxira,

Që epshet mbledhur qyteteve

Në breg kanë derdhur.

Tani strehë kërkojnë,

Nën pemët erëmira,

Furisë të ujit qullur,

Prej bubullimës trembur.

Ndërsa ne gajasemi,

Sa çmendurisht qeshim,

Nën gjethen tejet shpuar,

Ti ëmbëlsisht më rrok.

Përmbysur është qielli,

Përkulur trungu i palmës,

Përputhur janë buzët,

Mbi të qullurin hamok.