Në cilin vit jemi?

Më hiq grillat me të cilat ke ndarë kohën

Duke errësuar dhimbjen në të,

Unë jam në çastin, që fluturon

Dhe askush nuk e fut dot në kafazin me tela vitesh,

Ndjej të magjishmin zë,

Që në gji më fton,

Ndërsa ti,

Dashuria ime rritesh.

Nuk kam zbritur ende në vertebrën e tretë,

Atje ku më tepër ndjen fërgëllimin,

As tej të dytës nuk kam shkuar,

Aq pranë lapëzës ndjesore,

Prej ku marrëzisht të dashuruar,

Në të përjetshmen hapësirën tonë,

Marrim fluturimin.

Më prek,

Pa u trembur nga zhbërja,

Gjithshka tonën e kemi,

M’i prek rrudhat rreth syve,

Por mos më pyet

“Në cilin vit jemi?”