Diçka është cuditërisht e çoroditur.
Më e mundshme - mendja ime.
Se bota (dhe sidomos ajo shqiptare) nuk mund të jetë tmerrësisht
kokëposhtë dhe njëkohësisht e kithtë, sikundër më duket mua këto ditë, që kam
hedhur disa sekonda sytë në titujt e lajmeve.
Nuk kuptohet nëse sulmojnë Janullatosin, që nuk masturbon por
na henelizon; nëse mbrojnë një gazetar që kishte përdorur pallën pa kriter; nëse
mbajnë fjalime në funerale për ata, të cilët nuk kanë vdekur, se s’mund të
vdesin pa lindur; nëse njerëz, që akuzohen për inçeste dhe vjedhje, janë më të
rrezikshëm se ata, që akuzohen për vrasje dhe homoseksualizëm; nëse të pasurit
nuk duan që të ikin nga vedi të varfërit, se pataj nuk kanë se kë të venë në
punë ndërsa zdërhallen kafeneve; nëse është më mirë të jesh një putanë me SIDA,
se sa në putanë në politikë dhe që infekton me gojë; nëse ata që drejtojnë
krimin nga burgjet janë më të fuqishëm se ata që drejtojnë krimin nga zyrat; nëse
statistikat e Zaloshnjës janë më të pavlefshme se statistikat e INSTAT-it.
Seks, krime dhe para. Pothuajse aspak rock n roll. Mbase
shumë tallava dhe kanabis për qëllime mjekësore.
E megjithatë rrotullohet.
Shqipëria mbetet në brigjet e Adriatikut.
No comments:
Post a Comment