Po mire mor Sharli, kur e dije...?

Me poshte eshte nje perpunim i poezise "Loja", te perkthyer dhe botuar me 2007. Behet pas 7 vjetesh per te patur fat me dy 7-ta, ne pritje te nje te trete...

LOJA

Në ndenjëse belluzi, të vjetrat lavire,

Verdhane, vetullngjyer, me sy pa shkëlqim,

Lapëzave ju varen, të ndritshm zinxhirë

Me perla e xhingla, që lëshojnë tringëllim.

Në tryezat e blerta të mekur portrete,

Gojë dhëmbërëna, të ngrira buzëqeshje,

Gishta që dridhen nga e skëterrshme ethe,

Mbi gjokse që ofshajnë a thellë nëpër xhepe.

Eshtë e errta tablo që mu shfaq një natë,

Tmerrësisht e qartë para syve zhbirues,

Dhe unë një një kënd të sallës të pamatë,

I akullt, i heshtur, rob i vesit tundues.

Zili kam këta njerëz me ngulm të paepur,

Gëzimin vdekëtar të të moçmeve lavire,

Që të gjith’ këtu vijnë të shesin pareshtur,

Një nderin e brezave, tjetra të sajat hire!

E zemra më dridhet nga frika dhe tmerri,

Për të mjerët që ethshëm vetveten prishin;

Me dëshirë zgjedhin atë që ofron ferri,

Më mirë vuajtjen pa fund, se HICIN!