Guximi elegant femëror

Ndoshta Is ka të drejtë, kur thotë, që gjuha jonë krijon mundësi të papara(bobo kjo “e papame” përsëri) për të krijuar fjalë të reja nga bashkimi I dy ose më shumë fjalëve. Unë ndjek pak median shqiptare dhe sidomos fjalët e politikanëve, të cilët që në periudhën e artë Nano, shquhen për sajim fjalësh të reja, sajime nga lidhje më të çuditshmet prej bashkimit të fjalëve nga gjuhë të ndryshme, ë cilat pastaj “çimentohen” nga papagajtë e tyre, që mundohen të flasin si shefat. Për të shkruar, i shkruajnë “qatipët’, të cilët herë i sëritin pa hapësirë në mes e herë i ndajnë.

Dyfjalëshi më i bukur i javëve të fundit, që mund të shkruhet edhe i ndarë, por edhe me vijë në mes është “nacionalizmi elokuent” i Spartak Ngjelës. Ju ktheva e ju vërtita nga të katër anët, por s’munda të gjeja se ç’donte të thoshte avokati me këtë dyfjalësh. Që Ngjela e di veten elokuent, kjo nuk do shumë mend për ta kuptuar. Të ketë dashur me të të thotë, që tani e tutje duhet të kemi një nacionalizëm tip Ngjela? Apo thjesht, që nacionalizmi shqiptar I këtij shekulli duhet të mjaftohet vetëm me fjalë të bukura e të rrjedhëshme pa qënë violent? Mos ka lidhje me vargjet, që përmenda nç një shkrim “atë ditë që hyri prilli/e pushoi këngën bilbili”, se më elokuent se bilbili nuk ke ku gjen mes shpendëve dhe ne kemi Mbretëreshën e Shpendëve si simbol të Kombit?

Nuk i gjendet dot fundi. Ka për të mbetur “enigmë“ deri sa ta shtjellojë avokati vetë, ose ta braktisë për ndonjë term të ri, si psh “nacionalizmi enigmatik” ose “nacionalizmi monoton”. (Për termin e fundit duhet të pranoj, që e kam të kopjuar nga një miku im i cili tani bën në Detroit, atë që nuk e ka bërë tërë jetën- Punon).

Dje, në një faqe në FB, u shfaq një perlë e re, ose më mirë një nga ato unazat treshe me diamantë, që japin këtej për fejesë. Guximi elegant femëror. Autorja besoj se jeton në atdhe dhe ndoshta mbulon ndonjë detyrë me rëndësi në ndonjë institucion shtetëror, e caktuar atje nga Qendra, e Djathta ose e Majta europiane.

Guximi elegant femëror. Guxmielegantfemëror. Guximi-elegant-femëror. Sa bukur tingëllon sido që të shkruhet. Ka një asimetri të habitshme, që tejshkon gjithë rregullat e llogjikës tradicionale apo të harmonizimit të leksikut bashkëkohor. Një perlë, që nuk ka nevojë për spjegim. Vetëm ta shijosh.

Ishte përdorur për të cilësuar një përgjigje plot kripë që Nensi Astor, parlamentarja e parë dhe e vetme britanike,i kishte dhënë Cërçillit, i cili ishte munduar t’ja dh… duke përmendur se në praninë e saj në parlament ndjehej sikur të ishte bilbiljashtë.

Autorja, e entusiazmuar, kishte shkruar: Sa e dua guximin elegant femëror! Nuk e entusiazmon thjesht guximi, bile as ai femërori(paska dy lloje guximesh), por femërori elegant!

Duhet të pranoj që në këtë çështjen e guximit femëror jam tapë topi. S’kam qënë kurrë në praninë e tij, nëse i kujtoj shpejt e shpejt 5 dhjetëvjeçarët e kaluar, që nga çasti kur mësova se ç’ishte Guximi. Më të madhin quaja atë të afrimit të një të njohure në Makërz të Vithkuqit drejt një të njohurit tim,ku i kërkonte të ishte e dashura e tij, por atë nuk mund ta quaj elegant, por partizan, se bëhej nën frymën e formimit të Brigadës së Parë. Ishte më pas dhe ai I Biondos, që çuditej kur dëgjonte që ankohej ndonjëra në Degë se e kishin zënë me zor, dhe theshte “Si nuk më ze ndonjë me zor mua moj aman!”, por edhe këtë mund ta fut në kategorinë guxim sadomazohist dhe jo elegant. Ky elegant jo vetëm që nuk shfaqet dendur, por besoj se s’duhet të ekzistojë në qarqet ku vërtitem unë. Dhe ju betohem që nuk janë qarqe homoseksualësh.

Por mbase shpresa nuk duhet humbur. Po të arrij të jetoj sa mesatarja e meshkujve pa guxim të Kanadasë, kam edhe dy dekada e gjysëm. Tani për tani veç mund të them:

Vdes për një çiçkë guxim elegant femëror!