Ti frigesh.

TI FRIGESH VI

Ti ke të drejtë të frigesh

Kurrë s'je ulur në tryezën e blertë.

Që ngjyrën i ka vjedhur blerimit

Po të të tërheq shtegut të errët.

Ti frigesh,

Se nuk guxon t'i kesh të gjitha

Qetësinë

            Puthjet

                        Endrrën

"Po sikur kupieri t'i marrë të mijat?"

Vetes i thua

E më vështron vëngër.

Eshtë gjelbërimi që të fton

E jo unë në të marren lojë

Dikush tjetër në rrotullën e fatit do humbë

Dhe pa më dashur

            Do më kërkojë.

Me të do iki pa ardhur agimi

Në errësirën e mbledhur shuk prej vitesh

Me duar buzët do rrekem t'i prek

Lehtas t'ja mbyll,

Vetëm e vetëm,

Sepse ti frigesh.