IKJA E BASTARDIT MAKS
S’e pata goditur,
As sharë
S’di pse iku e vetëm më la,
Atë mbrëmje të marrë.
Ec i lodhur trotuarëve,
Karron e ftohtë e heq pas,
Hije të vogla shquaj larg;
Thërres:
-Mos je ti Maks?
U lodh nga udhëtimi pa kuptim,
Pëshpëritjet përsëritëse,
A ajri gjith’ kripë që muzgut të përplas?
…E vetmja qënie që më desh’
I urti,
I përloturi,
Bastardi Maks.
No comments:
Post a Comment