Fyerje ndaj poezisë apo seksit?

Rastësisht, pasi lexova të njohurat vargje erotike të Cajupit, më doli para një poezi erotike (nuk duhet edhe ta quaj të tillë) e poeteshës Rita Filipi, e shkëputur nga vëllimi “Vrima”, që ka fituar një çmim para disa vitesh. Nuk di nëse të ashtuajqurat vargje ishin fyerje më e madhe ndaj Poezisë apo ndaj Seksit. Më fëlliqur nuk mund të shkruhet rreth aktit seksual të dy adoleshentëve të virgjër. Ndoshta është e vështirë, që brenda një poezie erotike të ketë edhe pikturë impresioniste, edhe balet modern, edhe muzikë barok, por të paktën një përpjekje të thjeshtë për një element sado të vogël të tyre.

Nuk mund të shkruhet kështu?

Ti më prêt sytë duke fshehur,

A thua se e kemi të parën here.

E mëndafshta rrobë mbi supet nderë,

I imi ngrehur,

Mendja jote ngrehur,

Thithat nxehur

A është dimër a pranverë?

Të linjtat dua të t’i gris

Nga padurimi;

Me sytë gjysëm mbyllur

Ti më thua:

“Mos nis!

Ler’ të të kalojë eksitimi!”

Ndaj unë shtrihem pranë teje ngadalë,

Dhe sytë mbyll i mekur,

Aromën tënde me flegra thith,

“Lodruesin” nuk ta cik në shalë,

Nuk dua para kohe të kthehet “i vdekur”.

Dhe ndjej majat e gishtave,

Që lehtas kërkojnë

Të qafës rruazë, që ndjen aq shumë,

Një ëmbëlsi e çmendur,

Një dridhje indesh,

Një përvëlimë,

Trupin përshkojnë,

A jam në erë,

Në tokë zhyer

Apo në gjumë?

Dhe ndërsa thonjtë

Ende pa u thyer,

Mbi shpatulla egërsisht më ngulen,

Me dhëmbë lehtas të kafshoj thithat,

Me mendje drejt pjesës së vyer,

Mezin e ngreh

Mes këmbëve sulem.

Oh afsh zhurritës

Që na ndez kurmet,

Sërish do na djegësh Ferrit “të bukur”?

Djersët përzjerë,

Me një vrull kapitës,

Thellë brenda teje,

Tashmë jam futur.