Mbaje larg këtë dashuri,
Nga ujrat e kënetës,
Që me të ëmblën jeshile
Të qeta duken,
Mbaje lart këtë dashuri,
Nga e buta baltë e ngrohtë,
Ku të kthjelltit zaje të forcës,
Një çast qëndrojnë
Dhe thellë saj zhduken.
Mbaje në dritë këtë dashuri,
Edhe kur errësira gjykimin të pështjell.
E lagët,
E shurdhët
Eshtë errësira;
E mpak të bukurën,
Që shëndrit nën diell.
Mbaje të kthjellët këtë dashuri,
Përmes saj shih ku ishe
Dhe ku shkon.
Në vend të mban
Dhe kohrave të shëtit,
Kjo ndjenjë e të përjetshmes rini,
Që mbi krye na zbriti
Dhe gjithshkanë shndron.
No comments:
Post a Comment