“Iliada“ dhe Ilkë Ballauri

  Duket, se në botën e sotme të informacionit, mund të mësosh çdo gjë rreth njerëzve të njohur të qytetit tënd. Nuk qënka kështu.

Megjithëse mundohem të lexoj lajmet, që lidhen me Korçën, më kishte shpëtuar një lajm, që duhet të ishte përsëritur dhe ripërsëritur në të gjitha mediat shqiptare, se është diçka që ndodh shumë rrallë.

Ilia Ballauri ka përkthyer dhe botuar (me shpenzimet e tij) “Iliadën”.

Një gjë e tillë vlen në opinionin tim, sa dhjetra kulla të ndërtuara, apo shfaqje të dhëna në Pazar.

Sa e mësova dhe nuk di as se ku ta kërkoj librin dhe edhe nëse do e gjej nuk di nëse do jem në gjendje ta lexoj të gjithin. Nuk e kam lexuar të gjithë as përkthimin e Shllakut edhe pse e kishim në shtëpi.

Duhen përpjekje titanike për ta botuar dhe Ilkës kjo nuk i ka munguar. 

Ilka ka jetuar rreth 100 metra larg apartamentit ku jam rritur dhe e kam parë, që në adoleshencën e tij. Ka pasur një “posture” të veçantë, të ndryshme nga të vëllezërve të tij Leko dhe Taqkë. Më vonë e kam njohur pak dhe rrallë ka qëlluar të flasim për letërsinë apo historinë. Di , që kishte një dashuri të veçantë për Korçën dhe në fund të vitit1996 më erdhi në zyrë, se mendonte të ndërtonte një shtëpi të re. Kishte me vete një projekt të punuar me shumë kujdes nga një inxhiniere greke, e afërme e tij. Më erdhi keq, që i ndërpreva entusiazmin, duke i thënë, që mbase nuk ishte ide e mirë të ndërtonte në Shqipëri. Disa muaj më vonë filloi kaosi, i ngjashëm me rrëmujërat antike, që ka përkthyer tek Homeri.

Para 6 vjetësh e pashë duke fotografuar shtëpitë karakteristike të qytetit, por ishte i përqëndruar dhe nuk e pyeta nëse e ndërtoi apo jo shtëpinë e re në Korçë.

Ilkë Ballauri është tani në moshën e pensionit, por unë përsëri pëlqej ta quaj si “një nga djemtë më të mençur të Korçës”. Iku në Selanik menjëherë pas ndryshimit të sistemit, por është me zemër dhe mendje në Korçë më shumë se qindra korçarë, të cilët jetojnë atje.

Me përkthimin e “Iliadës” ai futet në një rradhë me profesor Kondën, Vangjush Mion, Petraq Pepon, fotograf Sotirin, Qemal Butkën, Tefta Tashkon, Zai Fundon, Aleko Mingën, Petraq Kolevicën, Edison Pashkon, këta korifej të artit, historisë dhe letrave shqipe, që janë rritur kalldrëmeve të qytetit të Korçës.

Ndaj “Iliadës” të përkthyer nga Ilka ka pasur heshtje. Nga Bashkia, ndoshta nga Biblioteka e qytetit, mbase edhe nga Universiteti Fan Noli, ku Ballauri ka studiuar.

Ndoshta Ilka është “i vështirë“ për autoritetet, se nuk besoj se e ka thirrur ndonjëherë kush nga çdo krah politik, për t’i propozuar të bëhet deputet apo edhe vetëm rektor i universitetit.

Askush nuk është kujtuar, të bëjë një mbrëmje me recitime të “Iliadës” në teatër, në Pazar, apo në “Parku Rinia”.

“Iliada” është shumë e vjetër dhe po i tillë duhet të jetë mentaliteti prej “intelektuali të kulluar” i Ilia Ballaurit.

Bashkisë, Universitetit dhe Teatrit nuk i duhet Homeri.

Ju mjaftojnë Nasho Jorgaqi dhe disa poetucë, që shkruajnë vjersha për Niko Peleshin dhe Partinë Socialiste.