I ngritën disa qipariza.
Sheshit?
Jo,
Mbase diellit të së Vërtetës,
Për ta futur në një manastir vetmie
Ku të lusë idhujt e artë.
Pranë nuk ngritën Kryqin e dhimbjes,
Por një sarkofag betoni,
Për të na kujtuar se
Liria e Mendimit
Ka 70 vjet e vdekur.
Na thanë “Ditën nuk duket qartë.
Do prisni natën
Ta shihni të madhërishme,
Nën dritën e mekur.”
Por unë u ngrita,
Si argati i një shekulli më parë,
Që për punë prêt
Tek e Shën Gjergjit avlli
Dhe e di se prêt më kot.
I çirrem Kullës:
“Mos ma merr edhe atë,
Të Perëndisë dritë,
Atë të cilën nuk ma jep dot!”
Por sarkofagu më prqesh,
Me një të kuqe gjuhë,
Që kryes i kanë vënë.
Shpirtrat e esnafëve të Pazarit
Nga larg mërmërisin:
“Ikë në shtëpi bir,
Kështu qe e thënë!”
No comments:
Post a Comment