Marshon Shqipëria Socialiste

 Në kët vend, për herë të parë kam parë nëvitin 1965 shokët kinezë Cu En Lai dhe Cu De, që të shoqëruar nga shoku Mehmet Shehu dhe disa shokë të tjerës udhëheqës në rreth ecnin mes duartrokitjeve të turmave, që mbushnin dy anët e bulevardit, që atë kohë quhej “Lenin”. Jetoja në një apartament, dritarja e dhomës së ndenies të të cilit shihte pikërisht këtu ku janë marrë në foto shokët e Rilindjes së shekullit të XXI.

Tregonin më vonë, që mes turmave, që i kishin nxjerrë për të pritur delegacionin kinez, ishte dhe orkestra frymore e qytetit, që atë kohë kishte dirigjent Guri Trebickën. Sa dukej në rrugën, që vinte nga Maliqi, ndonjë makinë, njerzit që kishi disa orë , që prisnin thërrisnin “Erdhën!” dhe dirigjenti i gjatë nrinte lart duart e tij  dhe banda niste akordet e para të një marshi. Parrulla Erdhën! u përsërit disa herë dhe ndoshta kur vërtet arritën shokët kinezë, orkestrantët(shumica e tyre të komunitetit egjiptian) i kishin mushkëritë e lodhura dhe nuk ekzekutuan në nivelin e tyre më të mirë. Megjithatë, pritja ishte entuziaste dhe shumë njerëz kishin dalë edhe për të parë kinezë të vërtetë, që deri atë kohë i kishin parë vetëm nëpër filma.

Që prej 50 viteve më parë dhe më vonë, në atë copë të shkurtër bulevardi kam parë me dhjetra herë të kalojë sho Enver, i shoqëruar nga partiakë të tjerë të ngazëllyer. Në vitet ’60 me kapele republikë, më vonë me një kasketë tip Mao Ce Dun  dhe dy hapa më pas shoqëruesi i tij Behari nga Skrapari.

Fotja e pardjeshme, për fat të keq më ngjall të njëjtat kujtime të asaj periudhe të errët.

Udhëheqësi i shoqëruar nga zëvendësi i tij i qeshur dhe partiakët e rrethit të lumtur, që ecin në një hap me Komandantin. Më pas bodigardi i tij. Më i ngazëllyeri duket një mësues rrumbullak historie, që nuk di asgjë nga historia, por është i lumtur, se duke ju shërbyer udhëheqësve, mund të dalë në pension si drejtor muzeu.

Marshon Shqipëria Socialiste!