Kreu i tretë,
ku tregohet loja e tenisit
e Fiko Fufulinës
Pasi kishte plotësuar 4 kilometra,
Naimi mendoi se ishte koha të trokiste në derën e Adhurimit dhe të pyeste, si
kishte ndodhur ajo mënxyrë. Ishte ora 5 e mëngjesit, por nuk mund të priste më
dhe vrapimi në unazën e shtruar me çakëll e kishte lodhur. Derën ja hapi e
shoqja dhe ai gjithë droje hyri në dhomën e ndenies, ku flinte vjehrra e
Adhurimit. Pas pak, fqinji i përgjumur u bashkua me ta dhe Naimi i tregoi për
ngjarjen e mesnatës, ndërsa Adhurimi fërkonte sytë.
-Cudi- ngriti supet ai- vertet po më
çudit...si ka mundësi? Pranimja s'ka as tre muaj që ka hyrë dhe i bëri një
pastrim gjeneral apartamentit...pëhhhhh...
-E po si të të them Rimi- u gjegj i
vënë në siklet mjeku- hyjmë nga ballkoni ta shohim se dera s'hapet. Sa kohë ka
Gurgullima, që bën hidromasazh?
-Hidromasazh?- ngriti supet Rimi- ç'ne
hidromasazh? Kush tha që bën hidromasazh? Ndoshta e ka thënë me të qeshur
mbrëmë, se i shkon me mbiemrin Gurgullima-hidromasazh...e shikon si
lidhet...hidromasazh, gurgullima- buzëqeshi i lehtësuar.
- Po nuk dëgjohej zhurrma mbrëmë?
Vaska buçiste.
-Jo. Ku kishte zhurrmë mbrëmë?...as
parmbrëmë...as mëparmbrëmë...jo zhurrmë...
-Mirë Rimi, e shikojmë njëherë nga
ballkoni.
-E shikojmë...si se shikojmë-
përsëriti i gatshëm fqinji dhe të dy hynë në ballkon e pasi kapërxyen murin e
ulët ndarës i ngulën sytë pas xhamit të derës së dhomës së ndenies të Naimit.
Batërdia e shkaktuar nga ujrat, kishte ndodhur edhe aty. Suva të rëna, dysheme
të harkuara dhe njomje, njomje të qilimit, njomje dhe shtrembërim të divaneve
dhe "faqes së murit", që Artemisi kishte sjellë në pajë. Vetëm një
fotografi e të gjyshit të Naimit, dalë në Misir, kishte mbetur e patundur në
mur. "Kishte mall të mirë qëmoti"- ju drejtua me mendje të gjyshit me
mustaqe të përdredhura e vështrim krenar Naimi. Pastaj i tha Adhurimit:
-Të thyejmë xhamin e të hyjmë Rimi?
-...pëh...është pa gdhirë
akoma...mos na vijnë ata të ndërhyrjes së shpejtë që në sabah dhe kush sqarohet
me ta...disa flasin një dialekt të paparë...
-Si të paparë?
-Kështu i thonë në kryeqytet tani,
kur një gjë është mbi shkallën sipërore absolute.
-Okej- tha Naimi, ndonëse nuk kishte
kuptuar gjë dhe u hodh në ballkonin e Rimit, ndërsa fqinji duke e ndjekur pas i
tha:
-Ti shiko të marësh ndonjë firmë
ndërtimi të ta bëjë kupkë!
- Atë do bëj- pohoi mjeku dhe pasi
përshëndeti me kokë Refijen që ishte ngritur dhe po rrinte çuçu në shtrat, doli
nga apartamenti i fqinjit dhe u derdh me vrap për të shkuar në hotel. Duhet të
ndryshonte të gjitha planet e trejavorit në qytetin e lindjes. Por, të paktën
tashmë dinte nga ta fillonte.
-Po ku je o Naim Hana, se të kam kërkuar në Karolinën e Jugut dhe të
gjej në Bredhishtë!- u dëgjua ndërsa ishte ulur xhami i errët i një makine
japoneze nga ato që në Amerikë i quajnë SUV ose në shqip Makinë me Veçori
Sportive dhe u duk fytyra simpatike e Refik Fufulinës.
- Këtu më ke o kryetar!- thirri i gëzuar Naim Hana- Erdha të çmallem me
tërë miqtë.
-Hajde, hajde brenda të shikosh se kë kam- tha i qeshur kryetari i
bashkisë së Bredhishtës, duke hapur derën e pasme të makinës. Naim Hana zgjati
kokën dhe dalloi flokët e verdha të Elian Ziles, tregëtarit të dëgjuar të
bimëve mjekësore. U përqafuan me medicinalistin(kështu i pëlqente ta thërrisnin
tregëtari Zilja), sa i lejonin ndenjëset e larta prej lëkure të makinës së
kryetarit. E kishte njohur, kur Eliani ishte ndihmësfarmacist në spitalin e
Bredhishtës. Tani kishte vite që merej me tregëtimin e salepit, ligavecëve,
shalkave të bretkosave dhe mbase edhe me ndopak kanabis, si thoshin ziliqarët e
Bredhishtës.
- Jam në Karolinën e Veriut, po nuk prish punë se nuk janë larg-tha
Naimi ndërsa kryetari po drejtonte makinën jashtë qytezës. -Ku po shkoni, se
s'dua të largohem për shumë kohë?
- Cdo mëngjes, në këtë orë bëjmë një ndeshje tenisi me Zilen. E kam
shqepur, le të thotë.
Zilja tundte kokën duke buzëqeshur dhe nuk kuptohej, nëse ishte i
gëzuar që shqepej nga Kryetari, apo thjesht nga që ishte në një makinë me të.
- Kemi bërë një fushë model në gjimnazi me fondet e Tenistëve pa Kufij
dhe e përdorim vetëm dora jonë....le që kush do lozë tenis në Bredhishtë...Po
ty si të kam? Si e kam zonjën Artemis?...akoma ashtu e bukur me atë gjoksin e
gufuar?- vazhdoi Fiko Fufulina dhe u gajsa së qeshuri me hokën e tij. Zilja
qeshte dhe shikonte nga kryetari, kurse Naim Hana u skuq i gjithi.
- Po jemi shokë o burr i dheut!- u hodh menjëherë Fikua, që ndjeu se
Hanës nuk i kishte shijuar kripa e shakasë...- Artemisin e kam patur si motër,
në një gjimnaz.
Naim Hana donte t'i thoshte që
Bredhishta vetëm një gjimnaz kishte, por nuk foli, që mos dëgjonte edhe njëherë
"po jemi shokë o burr' i dheut!".
Kishin arritur pranë rrethimit të fushës së tenisit dhe kryetar
Fufulina duke zbritur, u dëgjua te fliste në telefon me zë të lartë:
-Hajde se kam në surprizë të bukur...jo jo...nuk është tavë
kormine...nga ato kemi sa të duash...do e shohësh kur të vish në fusha...jo jo
nuk është lojtar po do e bëjmë... për dy javë do jetë gati për katërshe...- dhe
e mbylli celularin për ta futur në xhepin e pantallonave të bardha. Dukeshin të
dy me Zilen, sikur kishin zbritur të luanin në turneun e famshëm të Uimbëlldonit.
Edhe fusha, ndonëse jo me bar, ishte e niveluar dhe vizuar bukur. Në njërin
fund, priste nje djalkë 6-7 vjeç, të cilit të dy lojtarët ju drejtuan gjithë
dashuri duke i hequr nga një shuplakë përkëdhelëse bythkave dhe duke e thirrur
Aleksandri i Madh. I Madhi ju përgjigjej me fërshëllima të gjata bilbili të
varur në qafë.
Filluan të luanin pasi këmbyen dy tre topa për "nxemje" dhe
pas çdo pike dëgjohej bilbili i Aleksandrit, që dukej se zyrtarizonte fundin e
pikës apo lojëzës. Të dy vraponin vetë t'i mernin topat e tenisit, dhe Naimi
kuptoi, që Aleksandri i Madh kishte thjesht rolin e fërshëllyesit. Fikua
vraponte në çdo cep të fushës dhe herë herë nxirrte nga një "hu" të
fortë, gjë që e bënte ndeshjen akoma më cilësore e të ngjashme me ato të
turneve të profesionistëve në fusha me bar apo pa bar.
- E shikon ç'po i punoj?- thërriste i gëzuar pas ndonjë gjuajtje në
qoshe, ndonëse për mjekun Hana, po bëhej e qartë se Zilja luante më mirë. Ai
lëvizte pak dhe i drejtonte topat në këndet e fushës, sipas vedndodhjes të
Fufulinës.
- Më duket se nuk e ke të lehtë me medicinalistin kryetar- i tha duke
buzëqeshur, pasi Fikua kishte filluar të dërsinte pak.
-...pyete pyete, si jemi për këtë muaj...le ta thotë vetë...- u hodh
Fikua dhe pasi pa që Eliani vazhdonte të buzëqeshte në mënyrë misterioze,
vazhdoi -...nuk e kemi as të mjekësoreve tani se ka dy vjet, që është bërë
ndërtues...dhe vrapoi të ndiqte një top që përfundoi në këmbët e Aleksandrit të
Madh. Ky i fundit, nuk kishte harruar të lëshonte fërshëllimën e zgjatur.
Ndërkohë, pas rrethimit, u duk mbi biçikletë mjeku Ferid Hoti, që u habit, kur
pa ndanë fushës së tenisit mikun e tij Hana.
- Nuk të binte ndërmend, hë qerrata?-u hodh Fikua, që sa kishte bërë
një pikë duke pritur, një gjuajtje të lehtë të Ziles.
-Jo kryetar, një surprizë e papame!-dhe pasi ju hodh në qafë Naimit, i
pëshpëriti-Fikua vdes për ca shprehje nga të kryeqytetit.
Fufulina u krekos, por i shpëtoi një top i lehtë dhe shau nëpër dhëmbë.
Feridi u ul me Hanën dhe filluan të bisedonin, po Refiku nuk i la gjatë:
-Këtu de këtu shiko Fero, se nuk të thirra të bësh llogje po të mësosh
ca nga lëvizjet e Nadalit.
"Luajnë tre herë në javë dhe ndonjëherë, më thërresin edhe
mua"- i pëshpëriti doktor Bregu doktor Hanës-"Zilja e le të fitojë
shumicën e ndeshjeve.
"E shoh"- i tha nënzë Naimi-"duket që kanë diferencë. Po
pse e le, apo nga që është kryetar?"
"Ka hallin e lejeve të ndërtimit. Sivjet po ndërton më shumë nga
të gjithë."
Tinzari Zile, sikur të kishte kuptuar se ç'pëshpëshnin dy mjekët,
kishte filluar ta hidhte kryetarin lavrak, sa në një qoshe në tjetrën. Fikua
gulçonte e po humbiste toruan dhe setin. Megjithatë, dukej që këmbët i mbanin
akoma, ndoshta nga përvoja shumëvjeçare si valltar popullor. Në të ritë e tij,
kishte shkuar deri në Festivalin Kombëtar si valleheqës i valles më të famshme
të zonës. Asaj të Osman Takës. Naimi ende kujtonte përdredhjet e hirshme të
Fikos dhe skuqjen deri në rrëzë të veshëve të vallembajtësit, i cili me një
dorë duhet të përballonte lëvizjet nga më kundërëndësoret, që kryetari i
ardhshëm i Bredhishtës, i bënte nën tingujt e curles dyjare. Vajzat që i
shihnin, losnin mendsh për Fikon, dhe ai më vonë do i dedikonte elektoratit
femëror, fitoren e dytë në zgjedhjet vendore.
Edhe një fërshëllimë tjetër e Aleksandrit të madh dhe setin e parë e
kishte fituar tashmë biznesmeni Zile. Gjatë ndrrimit të fushave, Refiku duke
marrë frymë me vështirësi, tha diçka për ardhjen e Naimit, diellin që i binte
në sy dhe këpucën e djathtë që i shtrëngonte. U betua për një fitore dërmonjëse
në dy setet në vijim. Por dukej që Zilja ishte prekur rëndë në sedrën e ndihmës
farmacistit nga dy mjekët, që ndiqnin me mosbesim ndeshjen dhe përbetimet e
Fikos, ndaj vazhdonte të përdorte me shkathësi raketën e tenisit dhe t'i
shpinte topat atje ku donte. Edhe fërshëllimat e Aleksandrit të madh
dëgjoheshin më të shpeshta e të zgjatura në fushën ku mbretëronin vetëm
zhurrmat e goditjes së topit me raketë dhe fishkëllimat mbi asfalt të këpucëve
të sportit NIKE të Fikos, i cili nuk epej. Edhe një vërshëllimë e zgjatur
bilbili dhe u dëgjua njëra nga Niket, që
u përplas në bythkën e pambrojtur të Aleksandrit të Madh. Në kohën që i Madhi
ngrihej zgupthi në ajër e bilbili i kishte ikur nga goja e valëvitej i lirë,
Fikos i kishin shpëtuar fjalët:
-E se na çave bythën me atë bilbil! Të dy mjekët u ngritën menjëherë të
tmerruar e vrapuan t'i ndihnin të voglit, që po binte ngadalë poshtë, në sajë
të forcës së rëndesës, e cila kishte mposhtur tashmë forcën e këmbës muskuloze
të Fikos, por pa arritur në vendin ku Aleksandi pritej të binte, Fikua kishte
reaguar me shkathësinë që zotëronte dhe e kishte pritur në duart e tij. I
përkëdheli kokën Aleksandrit të befasuar nga goditja e tenistit, i fut edhe
bilbilin në gojë dhe e rivuri në pozicionin fillestar. Asgjë nuk kishte
ndodhur. Gjithshka si pak çaste më parë.
E si të mos votonin Bredhishtarët për këtë kryetar!
No comments:
Post a Comment