Lotët e provokuara nga “gazi lotsjellës”

Në Korçë qanë disa adoleshentë shqiptarë, disa fëmijë shqiptarë dhe u ndjenë të pasigurt në një festë edhe dhjetra e dhjetra prindër. Por gazi lotsjellës i hedhur nga “Tifozët Kuq e Zi” ose nga mbështetësit e Vetvendosjes, cilitdo qofshin këta, të çdolloj krahine, besimi fetar apo orientimi politik, duhet të na bëjë të gjithë të qajmë. Korçarë, tiranas, prishtinas, vlonjatë, gjakovarë, tropojanë, gjirokastritë, elbasanllinj dhe kuksianë. Në festën e një qyteti, disa individë vendas ose të ardhur e prishin gëzimin sepse i ftuari i nderit është një këngëtar sërb, i cili nuk ka dënuar(as përkrahur) krimet sërbe në Kosovë!

Duhet vërtet të qajmë me shtatë palë lotë, se sa të përçarë jemi, se sa mendjengushtë jemi, se sa të nxituar jemi, se sa dashakeqas ndaj njëri tjetrit jemi. Kjo çështje nuk është më një çështje patriotizmi dhe marëdhëniesh me fqinjët, por është çështje e ligësisë që ndjejmë ndaj njëri tjetrit.

Ndoshta po të qajmë me ngashërim dhe të derdhim me lot gjithë brengat që kemi mes nesh do bëhemi më të arsyeshëm dhe të gjejmë “Përse arritëm deri këtu?” Kemi kaq shumë dasi krahinore, fetare dhe politike? Nuk e gjemë dot gjuhën me njëri tjetrin edhe për çështje festash, për të cilat organizatorët duhet të përgjigjen vetëm ndaj popullit të qytetit që i ka zgjedhur dhe jo ndaj çdo mendjeje të sëmurë në çdo qoshe ku jetojnë shqiptarët?

Për fat të mirë Festa e Korçës nuk u kthye në mort. Ka edhe ekstremistë kriminelë, që do ishin gëzuar edhe po të kishte patur të vrarë, sidomos mes artistëve sërbë.

Korçës ju vu një njollë, se do kujtohet si vendi ku u hodh gazlotsjellës gjatë një koncerti dhe atje ku hidhet gaz lotsjellës mund të hidhen edhe bomba, mund të kërcasin edhe kallashët.

Para qytetarëve të saj dhe të gjithë Shqipërisë duhet të japin llogari kokëulur edhe organizatorët e koncertit, edhe Ministria e Brendëshme dhe Shërbimi Inteligjent. Ishte një krim i paralajmëruar dhe askush nuk ka të drejtë të justifikohet.

Edhe një ditë tjetër, që nuk më bën të ndjehem krenar për vendin tim, por më bën të përlotem!