Ndajnatë

Kur mbrëmja ulet aq ngadalë,

Se dielli nuk do të ikë,

Pjesë të qiellit mbetur varur degëve të panjës

Dhe gjumi më ulet në qerpikë;

Ti edhe pse ikën diku më vjen

Për të më kundruar.

Unë bëj si i përgjumur,

Frymë thellë marr

Buzët lëviz,

Me qetësinë mbuluar.

Ti do të kërcejmë

Por dhe gjumin nuk do të më prishësh,

Fillon numuron çastet e verës,

Do arrish në njëmijë,

Dhe do kthehesh sërish,

Nga fillimi do nisësh.