Ku po shkoni shokë afganë?

Reagimi i nj pjese të shoqërisë shqiptare ndaj pranimit të një numuri familjesh dhe individësh afganë në Tiranë, të cilëve ju rrezikohet jeta në Afganistan është më tepër se shokues. Ndoshta nuk ka familje shqiptare pa njerëz që jetojnë jashtë Shqipërisë si emigrantë politikë, ekonomikë, refugjatë, me viza e pa viza, me dokumenta të rregullta dhe të parregullta dhe përsëri një pjesë e tyre këlthet: C’na  sillni këta afganë?

Vetëm një javë më parë u përurua në Bari një rrugë e quajtur “Sono persone”(“Jan[ njer[z”) për nder të qëndrimit të autoriteteve të Barit, të cilat 30 vjet më parë nuk kthyen pas anijet e stërmbushura me djelmërinë shqiptare, që i ikte varfërisë dhe pasigurisë të Shqipërisë. Fotot e atyre ditëve u ribotuan në të gjitha mediat shqiptare vetëm një javë më parë.

Dhe këto ditë njerëz me emra të “mëdhenj”, të vegjël dhe anonimë mbushin mediat tradicionale dhe ato sociale me thirrje dyshuese, paralajmëruese, këshilluese, bile dhe raciste ndaj afganëve të shkretë.

“S’ka pse t’i përulemi Amerikës që dështoi në Afganistan!”, “Kujdes vajzat e xhveshura se do i përdhunojnë afganët e zhurritur për femra!”, “Do na përzjehet raca!”, “Na mbytën islamikët!”, “Le t’i marrë Amerika, ç’punë kemi ne!” lexon kudo, pa përmendur poshtërsira dhe idiotizma më të mëdha.

Edhe njëherë shoqëria jonë del zbuluar sap o vihet para një sprove, e cila nuk është as sprovë e madhe. Ne kemi pritur e na kanë pritur, që në agun e historisë, se e tillë ka qënë jeta e njerëzve, që lëviznin, përndiqeshin nga armiqtë, ju iknin përmbytjeve dhe fatkeqsive të tjera natyrore. Eshtë mëse e natyrshme të ndihësh tjetrin dhe nuk ka as nevojë të mburresh se je humanist. Shembulli i romëve, ciganëve, vllehëve dhe popujve të tjerë, të cilët janë pjesë e popullsisë shqiptare dëshmon më së miri se kjo ka qënë historia e çdo vendi në glob. Në ishujt e Greqisë gjen arvanitasit, në Kalabri e Siçili arbëreshët dhe gjithashtu deri në Zelandën e Re ka qindra e qindra shqiptarë.

Nuk është e nevojshme të thuash se afganët që po presim janë pjesa më e përparuar e shoqërisë afgane. Por edhe nëse duhet të strehonim për arsye humanitare talibanë, apo luftëtarë të ISIS, edhe këtë duhet ta bënim, sigurisht duke vendosur rregullat tona për të mos u dëmtuar vetë. Europa dhe vendet e tjera të zhvilluara kanë plot kampe për refugjatë.

Ne nuk mund të quhemi europianë nëse nuk veprojmë në të njëjtën mënyrë si ata.

Ndoshta afganët që po vijnë nuk e dinë reagimin e një pjese prej nesh, se ndryshe do pyesnin veten: Ku po shkojmë ta futim kokën?