Shqipëria punon tokën – Perëndia nuk e çan kokën!

Bujqësia lindi pikërisht në vendet rreth Tigrit dhe Eufratit, ku si pasojë e përmbytjeve të shpeshta, aluvionet i bënë tokat më pjellore. Nomadët panë, që mund të mbillnin fara dhe të kishin ushqim me bollëk dhe të mos vërtiteshin më nga një vend në tjetri.

Dhe kështu nisi qytetërimi.

Ne u qytetëruam cazë si më vonë, se kishim male dhe pyje me bollëk dhe plot dhi. Përmbytje kishim më pak dhe sigurisht më pak aluvione dhe fusha pjellore. Ishim një vend birinxhi për të imta, gjë që solli edhe plot të ardhur nga Vllahia, që na mësuan si të shtonim llojet e djathit dhe të gjizës.

Pastaj erdhi Partija, që na “siguroi bukën në vend”, po na la pa djathë dhe gjizë. Qytetërim gjende nanajko!

Iku Partia , po zunë edhe njerëzit të kthehen në nomadë dhe të ikin nëpër botë dhe ta lenë tokën pa punuar.

Më vonë na erdhën “mëndtë“!

Pa bujqësi nuk ka civilizim. Ndaj dhe filluam nën parrullën “Shqipërija punon tokën!” dhe me nënparrullën“Të mbyllen therrtoret”

Por edhe pse të gjithë, si një trup i vetëm, u angazhuam të punonim tokën, uniteti Parti- Popull nuk pati mbështetjen e Perëndisë. Toka për ditë të tëra u mbulua nga uji dhe Shqipëria nuk mund ta punojë më.

Shpëtuan pa u përmbytur vetëm bostanet rreth Korçës, në sajë të investimeve largpamëse të Ridvan Bodes dhe Niko Peleshit, (duke cituar këtu një lapangjoz, që lëpin ndonjë kockë, që i hedhin njëherë njëri dhe njëherë tjetri).

Po Shqipërija nuk është vetëm bostanet përreth nesh.

Shqipërija më shumë se çdo gjë tani është Durrasana. Atje janë mbledhur thuajse të gjithë dhe toka është shtrenjtuar shumë, se vlen për tu ndërtuar.

Tokë kemi gjetkë po nuk kemi krahë pune.

Mbase duhet të nxitim sjelljen e afrikanëve dhe aziatikëve për ta punuar. Bëjmë Zhvillimin Rural në fillim dhe krijojmë Llotarinë e Emigracionit në Shqipëri. Po qe se do ketë përsëri të tilla përmbytje, emigrantët vietnamezë, kinezë dhe indianë le të mbjellin oriz.

Për herë të parë sigurojmë orizin në vend dhe mund të kthehemi përsëri në shtet ateist. Nuk ja kemi më nevojën Perëndisë!

Se helbete, prandaj Rilindje i thonë!