Edhe 4 rubaira nga Hafiz Shiraz

4

Vojtjet e zemrës të thella shumë,

Më çajn’, më therrin, më lenë pa gjumë

Në s’më beson dërgomë mendimet

Do shohësh lotët t’më rrjedhin lumë.

5

Si t’rrëfej dridhjet e qiririt në terr?

Plasjen e zemrës, që ndjehet në ferr?

Veç n’dëshpërim unë mund të gjej

Dikë që po kalon të njëjtin tmerr.

6

Më shtyve të merrja kupën me verë,

U deha, më the lere menjëherë,

Sytë e njomur dhe zemrën plot zjarr

Pluhur u bëra, më morre si erë.

7

Të gjithë miqtë u bënë armiq të betuar,

Të gjitha shqipet në sorra janë shndruar.

Më thonë nata është me barrë, ju them:

Kush e mbarsi? Po ti si e ke mësuar?