Ajri është ngrirë
Dhe e kam të vështirë të ec mes tij.
Nuk mund as të ndalem,
Trembem se ngrij.
Era,
Kjo soprano e trishtë
Këndon me zë koke nota të gjata;
Drita ka mbetur shtrirë në tokë
Aty ka për ta zënë nata.
Në faqen e akulluar të qiellit
Dua të kapem me thonj.
Ndoshta,
Më lart do ketë një skutë
Të ftohtit t’i fshihem
Dhe gjunjët të hukat,
Më vonë mund të hap edh sytë
Poshtë të shikoj
Si mbrohen gjallesat prej veriut.
I vetëm,
Mes muresh ajri të akullt,
Nën notat akute të erës;
Tashmë edhe ajo ngriu.
No comments:
Post a Comment