Edhe 800 vjet me pare, i kendohej dashurise po aq bukur sa ne kohen tone. Delikatesa dhe filozofia e vargjeve te Hafiz Shiraz i kapercen te gjitha koherat.
Doja të prehesha në t’sajat kaçurrela,
Fluturo dashuri, si një varkë me vela
U tha “Lermi flokët”, kupto “Merrmë buzët”
S’dua jetë të gjatë, me ty mjafton e diela.
14
O mik, nga mëritë zemrën tënde ler’ të lirë,
Në shoqëri pi prej verës më të mirë,
Shpirtin hap, rrëfeu atyre, që të duan,
Prej të panxën’ve ik, si vesa në të gdhirë.
15
Oh e tillë bukuri nuk lindën më
Kur të linjtat ze ja heq një nga një
Si një gur i çmuar, në një liqen të kthjellët
Gjoksit të brishtë, duket zemra nën të.
16
Për ledhat, puthjet e tua kam mall,
Si për verën e ftoht’ në të nxehtin zall,
Që mos humbim kohë me të tjera fjalë,
Kthehu se pa ty jam në hall
No comments:
Post a Comment