“Perversiteti” në poezi

Më bien në dorë shumë rrallë libra poetësh shqiptarë dhe kam pak ide se ç’ndodh në poezinë e sotme shqipe. Në rastet, kur nga mediat, më vijnë stërka të “baltës së poezisë“ më lindin pyetjet “A është ideja ime rreth poezisë e prapambetur apo bëhet fjalë për “perversitet” në poezi?” dhe “A duhet quajtur vargëzimi i çdo lloj shtjellimi mendimesh- poezi?”

Rasti më i fundit dhe më flagrant është poezia “Mallkimi i parë“ i (le ta quajmë poeteshë) Rita Petros, në të cilën pasi renditen një sërë vargjesh të rëndomtë erotikë, mbyllen me “Në djall vafsh ti o Atë/ Bashkë me mallkimin tënd! Vëllai im/ Unë dua të bëj inçest me ty!”

Në shikimin e parë është thjesht një perservitet, që tregon për problemet mendore të autores pasi mbi të gjitha është një pereservitet i dënuar edhe me ligj. Por le të mendojmë me thellë duke dashur të mos e gjykojmë dhe të mundohemi të zbulojmë metaforat ose një mendim të thellë poetik. Nuk arrij të kuptoj asnjë të tillë, sepse gjithshka është e thën troç, pa nënkuptime dhe në mënyrë vulgare. Edhe përpjekja e sforcuar se mbase aludohet për dashurinë e femrës së parë me “vëllezërit” njerëz, nuk sjell asnjë ngacmim filozofik apo estetik.

Duhet pranuar, që në kokën e cilitdo, qoftë ky edhe krijues, shkojnë e vijnë ndonjëherë mendime të cilat munt jenë në kundërshtim me “tabutë“, mund të jenë alogjike, ose edhe deri perverse. E megjithatë ata, që bien preh e “zhvillimit” të tyre në kokë, ose për më tepër, që përpiqen me to të bëjnë art, mbeten njerëz perversë.

E megjithatë edhe “perserviteti” është i llojeve të ndryshme dhe ka raste, që tingëllon mirë edhe në art. Mes shumë shembujsh, është një i njohur i këngës së Pati Pravos “Pensiero stupendo”, ku flitet për një marëdhënie treshe në shtrat.(Kënga është e 40 viteve më parë.) Por qoftë narracioni apo drojtja për të shprehur dëshirën perverse, “mëkatet e ëmbla” jepet me ritëm dhe artistikisht. I shoqëruar me melodi, krijimi e ruan profilin e një vepre artistike.

Dhe ti…/ Dhe ne…/Dhe ajo…/ Mes nesh…/Do doja…/ Do deshim…/Dhe ajo tani do dojë./ Duart, të sajat/ E më pas sërish ne të dy/ Do doja për të qeshur a për dashuri/ Varet nga unë/ E përsëri ti/ Dhe përsëri ne/ Dhe ajo edhe njëherë mes nesh…

(vijon)