Vjeshtë me drithërimë.
I ftohti ndjehet edhe pse ftohtë nuk bën;
Një sutë nuk di nëse të ndalet a të ecë;
Mes gjethesh përtokë që nuk dihet nga vinë;
Ndërsa verdhojnë pemët nga dhimbja.
Një zog cicëron por nuk dëgjohet
Mes kungujve që zgërdhihen
Me një buzëqeshje të çaplyer.
Unë shtirem se nuk e dëgjoj
Përshëndetjen e dordolecit prej kashte
Që nuk sheh dot me sytë prej kopse.
E artë çdo gjë, por jo e vyer,
Ndërsa era të than edhe pse nuk fryn.
Prurjet e tokës i mbyllin koçekësh
Si ndjenjat që kam mbyllur thellë me dryn.
No comments:
Post a Comment