(vijim)
Prirja për të paraqitur Liri Belishovën apo edhe të tjerë anëtarë
të Byrosë Politike të goditur nga Hoxha pas luftës si idealistë, është jo vetëm
në kundërshtim me historinë, por edhe dashakeqe. Synimi është që t’i ngarkohen
të gjitha krimet dhe fajet e Diktaturës, një njeriu të vetëm, Enver Hoxhës. E vërteta
e historisë së komunizmit në Shqipëri është se jo vetëm ishte një ideologji e
pakuptuar mirë nga shumica e atyre , që e përqafuan por ishte më tepër një mënyrë
për të bërë karrierë në një vend ku kishte vakuum politik.
Njohësit e mirë të teorisë komuniste, që ishin edhe idealistë,
si Sejfulla Malëshova, Zef Mala, Ymer Dishnica, Koço Tashko e ndonjë tjetër u
goditën shpejt nga Enveri dhe banda e tij, ose u mënjanuan. Tek ata që bënë
karrierë që në kohën e luftës si Liri Gega, Koçi Xoxe, Dali Ndreu, Mehmet
Shehu, Gogo Nushi, Hysni Kapo, Bedri Spahiu e të tjerë, edhe nëse kishin diçka
idealiste në karakterin dhe mendjen e tyre, mbizotëronte egoja ballkanike për
tu bërë me pushtet dhe të rëndësishëm. Kjo spjegon edhe krijimin e tarafeve
krahinore në udhëheqjen e Partisë Komuniste, që solli përplasjet për dominim
menjëherë pas luftës. Nako Spiru dhe Liri Belishova nuk ishin jashtë këtyre tarafeve.
Me një mjeshtëri bizantine Hoxha diti t’i ndërsente këto
tarafe kundër njëri tjetrit dhe të mblidhte fakte dhe akuza për të gjithë udhëheqësit
kryesorë të Luftës dhe t’i përdorte për t’i shkarkuar ose për t’i shpënë para
skuadrës së pushkatimit edhe me ndihmën e tarafit kundërshtar.
“Fundosja” e parë e Liri Belishovës (duke përdorur logjikën
e Bashkim Shehut) ishte pas vetëvrasjes të Nakos, ku dominoi linja e Hoxhës e
mbështetur nga Xoxe dhe korçarët e tjerë. Liria ishte viktimë e vetvrasjes të të
shoqit, por të tjerë si Mehmet Shehu me shokë rrezikonin të përfundonin të
arrestuar. Enver Hoxha nuk mund t’ja falte Nako Spirut përpjekjet për ta
shkarkuar në Pleniumin e Beratit të nëntorit 1944.
Letrat e Stalinit të vitit 1948 drejtuar Lidhjes së Komunistëve
Jugosllavë krijuan një situatë të re për Enver Hoxhën, të cilën ai e zgjidhi
duke u hedhur në krahun e Bashkimit Sovjetik dhe duke goditur “projugosllavët”
Koçi Xoxe me shokë brenda partisë. Në të vërtetë Hoxha kishte qënë më “projugosllavi”
mes tyre gjatë Luftës dhe pas saj. Mehmet Shehu dhe Liri Belishova ishin bashkëpunëtorët
e tij më të afërm në këtë goditje dhe menjëherë nga “të persekutuar” u ngjitën në
krye të Byrosë Politike.
Nuk kishte asnjë lloj idealizmi tek të dy, sepse e dinin mirë
se kush i kishte demaskuar dhe i kishte shpënë pranë arrestimit, por duke
mbyllur sytë dhe veshët , të dy mallakastriotët pranuan të rrinin përkrah atij
që gati ju kishte shkatërruar jetët. Më pas të njëjtën gjë bënë kur u godit
miku i tyre Bedri Spahiu dhe me rradhë.
Edhe nëse tek Mehmet Shehu kishte pasur një fije idealizmi
kur u nis për në Luftën e Spanjës, edhe nëse Liria si 16vjeçare ishte përfshirë
në luftë me idealizmin e një adoleshenteje, pa u mbyllur mirë Lufta e Dytë, ata
ishin kthyer në arrivistë dhe pjestarë të bandës terroriste që drejtonte
Frontin Nacional Clirimitar.
Sigurisht që historia duhet të tregohet e butë për shkak të
vuajtjeve personale të Liri Belishovës pas prishjes me Bashkimin Sovjetik. I
shoqi përfundoi në burg dhe ajo vetë me fëmijët u internuan, por deri diku
Belishova ishte viktimë e ambicies së saj për pushtet. Ajo e kishte njohur mirë
nëpëmjet Nakos se cili ishte në të vërtetë Enver Hoxha e megjithatë pranoi të
punonte për 12 vjet si bashkëpunëtore e tij e afërt. Gjatë këtij bashkëpunimi
pati plot ngjarje në të cilat ajo asnjëherë nuk mbajti krahun e një komunisteje
idealiste apo të një atdhetareje idealiste.
Reflektimi i saj pas viteve ’90 ndaj Diktaturës ishte përgjithësisht
i drejtë, por përsëri me një dozë hakmarrjeje ndaj Nexhmije Hoxhës, ish shoqes
të saj të shkollës dhe të BRASH-it. Liria përsëri ruajti rezerva për të hapur të
plotë e të qartë historinë kriminale të PKSH-së në luftë dhe menjëherë pas çlirimit.
Si për të gjithë shqiptarët edhe për të ka qënë i vështirë pranimi i fajeve
personale. Në dënimin e krimeve të PKSH-së ajo u mjaftua me përemrin NE.
No comments:
Post a Comment