Grabitqarët e presin përhumbjen
Indiferencën,
Mungesën
e dëshirës,
Dremitjen
E presë së tyre.
Ndodh
Sepse në mes të së keqes e të mirës,
Mes bukurisë dhe mënxyrave
Nuk mund të jetohet vetëm duke vrojtuar.
Mes tufave të gjallesave,
Shumë syresh
Mendjejetësia dhe gjumi kapluar
Drejt gojës grabitqare i shpie.
Të habitur pyesin veten:
-Ne nuk dilnim shtëpie
Askënd s’kemi trazuar,
Pse duhet kështu të mbyllim jetën?
Lakmitarët ngrehur kishin lakun,
Por nuk ju a lidhën ata tek fyti,
Ndërsa të përhumbur thurrnin ëndërrat
Dhe njëri tjetrin vetë lanë,
Indiferenca ngadalë i mbyti!
No comments:
Post a Comment