Një hamendësim për një libër të palexuar

Ka disa javë që flitet në shtypin shqiptar rreth një libri të botuar së fundmi rreth Liri Belishovës. Autor është i njohuri Bashkim Shehu, ndërsa titulli i librit: “Liri Belishova dhe koha e saj”.

E para pyetje që më erdhi në mendje, kur pashë njoftimin ishte: Përse Bashkim Shehu shkruan pikërisht për Liri Belishovën? A mos ka lidhje kjo me një hamendësimin tim të mëparshëm për një klan labo-mallakstriot në luftë për drejtimin e Partisë Komuniste Shqiptare?

Me gjithë qëndrimin mjaft korrekt që ka mbajtur ndaj Diktaturës dhe babait të tij, Mehmet Shehut, edhe Bashkimi nuk ka se si të jetë krejtësisht objektiv dhe i shkëputur nga emocionet. Ai zgjedh të shkruajë për Liri Belishovën, e cila jo vetëm ishte nga një krahinë si i jati, por ka patur pjesë të trajektores së saj politike, që përputheshin me atë të Mehmet Shehut. Ndoshta edhe cilësi të karakterit të ngjashme me ato të ish-kryeministrit.

Sipas intervistës së vetë autorit, Liria ka pësuar dy herë goditje nga Enver Hoxha edhe për faktin se ishte grua dhe e para anëtare e Byrosë Politike.

Kjo nuk është e vërtetë sepse e para anëtare e Byrosë ka qënë Liri Gega. Ka një prirje tek Shehu, të hasur edhe më parë në shkrimet e Kadaresë, se Lirija ka qënë një komuniste idealiste, shumë e zonja dhe me merita të padiskutueshme në kohën e Luftës.

Nuk ka se si të jetë kështu, sepse në vitin 1944 Liri Belishova ishte vetëm 17 vjeçare dhe funksioni i saj më i lartë ishte anëtare e kryesisë së BRASH-it e zgjedhur në Kongresin e Rinisë në Helmës. Edhe martesa e saj me Nako Spirun nuk është fryt i ndonjë bashkëpunimi të gjatë në luftën kundër pushtuesve apo në propagandimin e ideve komuniste. Në shkurt 1944 u pushkatua Ramize Gjebrea, e fejuara e Nakos, vendim me të cilin ky i fundit nuk u pajtua edhe pse dënimi i saj u bë për marëdhënie dashurie me një partizan tjetër.

Në pleniumin e Beratit të nëntorit 1944, ku Enver Hoxhën e vunë me shpatulla pas muri për terrorizëm dhe ku Nakoja luajti rolin udhëheqës me kritika ndaj Komandantit, Liria u zgjodh kandidate e Komitetit Qëndror. Sipas kujtimeve të të dërguarve jugosllavë në atë Plenium, Enver Hoxha nuk u shkarkua nga detyra p[r arsyen e vetëme se ishte fundi i Luftës dhe ishte propaganduar figura e tij si udhëheqës i luftës. Një sugjerim i jugosllavëve, që kishte kuptim, se në të vërtetë ata vetë nuk kursyen akuzat për terrorizëm ndaj Dushan Mugoshës dhe Miladin Popoviçit.

(vijon)