Pleqtë

Ata nuk kanë më pallto me bira,

As të çara galloshe.

Rreth këmbëve ju tunden tutat “Adidas”,

Mbi këpucët sportive që ju lehtësojnë ecjen

Rrinë murit mbështetur në një qoshe.

Nuk vrapojnë dot,

Tek kërkojnë prindërit e tyre.

Mbi bluzat sintetike

Vija të shtrembëra hekuri lënë,

Zbokthi që nuk e shohin më dot ta heqin,

Disa pika lyre.

Më shumë fëmijë duken pa solemnitetin e dikurshëm,

Pa borsalinot e ndotura

Dhe pa qostek floriri.

Ciklin e jetës duke mbyllur,

Të shtrembëruar si rrënjët që me mundim ujin gjejnë,

Nga puna e zgjatur më tepër se nga artriti,

Nuk kujtojnë më

Në janë shpirtra,

Etër

Apo feniksë që ngrihen nga hiri