Stina

Më lini të çlodhem në ngathësinë e reve

Në një ditë pa erë;

Në plluskimin e mendjes sime

Që prêt mëngjezin,

Me sytë e mbyllur

Dhe befasisht të hapur

Një herë,

            Dy herë,

                        Tre herë.

Të largëta janë betejat

Dhe klithmat tashmë shurrdhuar,

Qetësinë dua të mjel prej qiellit

Me lëvizje të kursyera të syve

Dhe jo me duar.

Era e squfurit po fashitet;

Një sumbull e kristaltë, e kripur,

Diku shkëputur,

Mbase thellë mendjes,

Më rrëshqet faqes.

Duhet ta fshih apo të pres të ngurtësohet

Këtë simbol të madhërishëm

Të stinës së Paqes?