Dikur “dhjetori- muaji i pyllëzimit”, tani “Lali Eri – heroi i pyllëzimit”.

Lali Eri me gjithë inteligjencën e trashëguar nga prindrit e tij ushtarakë, nuk mund të ishte ideatori i mbjelljes së pemëve në mënyrë të vazhdueshme, gjithëstinore dhe vullnetare.

Sipas materialeve të gjetura në arkivat e Vatikanit, lëvizja “mbill dhe ti një pemë“, është ideuar nga një ushtarak i Mesjetës, danezi Vrana Konti, i cili i kishte mbushur mendjen Skënderbeut, se për veprimet e këmbësorisë, pyjet e rinj ishin një domosdoshmëri. Kështu, rreth kështjellave shqiptare në ato vite të lavdishme u mbollën jo vetëm ullinj, por edhe plepa, panja, lisa dhe vidhe, bile disa varietete, që nuk njiheshin më parë në trojet tona.

Rilindjes tonë Kombëtare, i shpëtoi ideja e pyllëzimit, ndoshta edhe për faktin se poeti kombëtar Naim Frashëri, i kishte idealizuar pyjet ekzistues në vargjet e njohura “…çuka, kodra, brinja, gërxhe dhe pyje të gjelbëruar…”.

Ideja u ripërtëri në kohën e Partisë, kur për disa dhjetvjeçarë, të rinj të reja, pionierë, komunistë dhe punëtorë, mbillnin fidane pemësh gjatë muajit dhjetor. Parrulla ishte: “Muaji dhjetor- muaji i pyllëzimit dhe luftës kundër errozionit” Eshtë ende e paqartë, se pse vetëm dhjetori ishte muaji i mbjelljes së pemëve. Ka qënë ky një vendim i specialistëve të pyejve apo i Komitetit Qëndror? Se ndërsa shtatori ishte muaji i shkollave, tetori i Letërsisë dhe Arteve, nëntori i Festave, atëhere një aksion i caktuar nuk mund të zinte një periudhë më të gjatë se një muaj.

Në font e mësipërme, që duhet të jetë e vitit 1963 ose 1964, shihet qartë se mbjellja e pemëve nuk ka pasur efikasitetin, që i ka dhënë sot në Tiranë Lali Eri.

Edhe pse mund të ketë qënë për efekt fotografimi në grup, përsëri shihet se 5 vetë të sektorit të kulturës dhe propagandës, të veshur me xhaketa dhe kravata, mbjellin një pemë.

Nga e majta në të djathtë janë Piro Joti, korrespondent i ATSH-së, Jorgji Mihali, korrespondent i gazetës “Bashkimi”, Andon Mara, gazetar i Radio-Korçës dhe pas gruas, që nuk e njoh, është Kiçi i Gjatë i Kinemasë. Pesë vetë për një pemë dhe dy prej tyre nuk kanë as lopata. Pas tyre, i vetmuar, si duket meqë rridhte nga një familje e pasur nga Lesoviku është Thoma Tashoja, ose si njihej në Korçë, Comeja i Kinemasë.

Nuk ka shifra të sakta, se sa miliona fidanë u mbollën në vite dhe sa prej tyre u kthyen në pemë të mëdha, por fakti është, se vetëm pas shumë dekadave, idea u Rilind nga Rilindasi numur 2, Erion Veliaj.

Lali Eri, ky hero i Pyllëzimit, mbjell i vetëm, mbi 100 pemë në ditë, një pjesë të financuara nga OJQ-të dhe një pjesë të blear me paratë e nxënësve të shkollave. Ka njerëz, që mendojnë se kjo është një “rrjepje”, që ju bëhet prindërve, që mezi sigurojnë librat dhe çantat e fëmijëve, por kur shikon zellin e Tiranasit të Parë, atëhere duket qartë se bëhet fjalë për oksigjenin e brezave.

Po Raqka jonë, pse nuk ndjek shembullin e Lali Erit, por është përqëndruar vetëm në Pazar?