Për Teodor Vason dhe të tjerët si ai

Para disa muajsh, gjatë një telefonate me mikun tim Koço Dinellën, portierin e lavdishëm të “Skënderbeut” dhe Kombëtares, e pyeta nëse merrte pension të veçantë nga Qeveria Shqiptare. Mu përgjigj negativisht dhe me thjeshtësinë, që e karakterizon, e shmangu bisedën. Jetojmë të dy larg Korçës, qytetit tonë të lindjes dhe kemi pak njohuri rreth trajtimit të veçantë, që ju bën Shteti Shqiptar, figurave të spikatura të artit, sportit dhe shkencës.

Shkrimi i Teodor Vasos, furbollistit më të mirë korçar të shekullit që shkoi, i botuar në disa gazeta e portale, risolli problemin e “harresës të qëllimshme” ndaj figurave të mëdha të të Shqipërisë, që meritojnë të jetojnë me më shumë dinjitet vitet e pensionit të tyre.

Kujtoj se si me ankth, i gjithë qyteti priste në fundin e viteve ’60, që “Partizani” të lejonte kthimin e Todos në Korçë, pas viteve të shërbimit ushtarak dhe disa të tjerave shtesë. Më në fund mbrojtësi dhe mesfushori i gjithanshëm u kthye, dhe jo vetëm mbajti për shumë vite shiritin e kapitenit, por u bë shtylla kryesore e ekipit korçar, që konkuronte për vendet kryesore në klasifikimin e kampionatit shqiptar të futbollit. Duelet e tij me Panon, Përnaskën, Hykën, mbetën të paharueshme për sportdashësit korçarë.

Por Teodor Vasoja kishte marë vlerësimet maksimale edhe të trainerëve dhe të vëzhguesve të huaj, në të shumicën e ndeshjeve ndërkombëtare brenda dhe jashtë vendit. Lojtar me përgatitje atletike të shkëlqyer, teknikë të lartë, përkushtim dhe ndienjë të fortë të garës, Vasoja mund të luante në kohën e tij në çdo klub të huaj.

Por kujtesa jonë dhe ndienja e mirënjohjes është afatshkurtër.

Sidomos ajo e nëpunësve dhe e politikanëve.

Në shumicën e rasteve, titujt e nderit dhe pensionet speciale, rezervohen për miqtë, për partiakët, apo për familjarët e militantëve.

Eshtë absurde që dhënia e pensioneve të veçanta, të jetë monopol i Kryeministrit, si ka ndodhur këto pesë vitet e fundit, me kryeministrin Rama, që heq dhe ve nëpër lista, ata, që i duken atij të përshtatshëm. E njëjta gjë ndodh me “vasalët” e Kryeministrit nëpër bashki, ku titujt mbeten monopole të kryetarëve të bashkisë, si “këmbime nderesh”.

Problemet e Korçës në trajtimin e sportistëve dhe ish-sportistëve duket se çalon shumë, se veç rastit të Vasos, në shtyp dalin edhe ankesat e kampionit të diskut Dhimitraq Cepa, një nga atletët fenomenalë shqiptarë. Mund të shtosh këtu harresën për të mëdhenjtë e futbollit Peço Mile, Kosta Koça dhe Maksi Tuxhari, që janë larguar nga jeta, apo për Zeni Celën, Piro Oparin, Myzejen Hoxhallin, Dhorkë Koçon dhe plot sportistë të tjerë të shquar.

Nëse Teodor Vasoja është ndër të parët , që meriton pensionin e veçantë, po aq e meritojnë edhe Koço Dinella, Jani Kaçi, Dhimitraq Xhambazi dhe sportistë të tjerë cilësorë. Para se Bashkia t’i jepte titullin “Qytetar Nderi” Behgjet Pacollit, që nuk ka asnjë lidhje me qytetin, duhet të kishte menduar për këta njerëz, që na kanë emocionuar aq shumë dhe na kanë bërë të ndjehemi krenarë.

Ata, kanë qënë modeli i mijra fëmijëve, që u morën me sport, me këtë fushë të jetës , që ndihmon të bëhesh njeri i fortë dhe i mirë.

I ktheni Teodor Vasos dhe të tjerëve, pak mirënjohje në këmbim të orëve të mrekullueshme, që na kanë dhuruar!