Bejtja e kalemxhiut

Bejtja e mëposhtme duhet të jetë shkruar më 1999. Në përgjithësi, unë ju ve datat gjërave kur i shkruaj, se më ka mbetur nga babai, i cili jo vetëm datonte shkrimet e tij, por edhe ndonjë shkrim, vizatim apo edhe fotot e mija. Sidoqoftë, ka qënë në një moment mllefi ndaj një lëvizje politike të Laços. Edhe pse im atë kishte një konsideratë tepër të ulët për të, gjatë viteve të rinisë, kur njeriu ve në dyshim ato që i thotë babai(autoriteti), bile priret të besojë të kundërtën, nën ndikimin e rrëfimeve të Fredi Bitinckës ose ndonjë të njohuri tjetër, kisha simpati për Teodorin. Nuk i lexoja ato që botonte, por kjo vlente për gjithë shkrimtarët shqiptarë veç Ismailit. Gjatë lëvizjeve politike të pas ’90, sërish më pëlqyen lëvizjet e tij dhe reagimet e mençura. Dukej që ishte jo vetëm në gjendje të bënte politikë, por edhe të administronte në sektorin e kulturës. Kjo, deri në fundin e ’94, kur duke mbështetur Referendumin e Saliut, ai u përball me përbuzjen e gjithë korçarëve. Më vonë u pa përfundimisht, që im atë kishte pasur plotësisht të drejtë, kur e kishte përcaktuar si njeri që nuk kishte asnjë parim apo gjë të shenjtë.

Në dimrin e 2003-04, kur isha në Tiranë, kërkova ndihmën e Mirianas për ta takuar, për ta pyetur rreth babajt. Më duhej për librin edhe këndvështrimi i dikujt që nuk e deshte. I mësuar tashmë me librat biografikë të këtejshëm dhe me sinqeritetin e atyre që pyeten, prisja të më theshte diçka rreth kufizimeve të babajt. Jo. Isha gbuar sepse e kisha harruar vendin tim dhe raportin e njerëzve me të vdekurit. Laçoja thurri lavde për babanë dhe më ofroi edhe ndihmë për librin, të cilin e gjykonte si përmbledhje të gjërave më të mira të shkruara prej tij. E falenderova dhe ika i zhgënjyer. Kisha marrë shumë pak kujtime apo vërejtje për karkterin dhe letërsinë e tim eti. Sidoqoftë, ishte treguar bujar që më kishte takuar, sepse ishte edhe deputet!

Më 2011 e takova kalimthi në një bar të Korçës dhe ju riparaqita se cili isha. Më qesëndisi duke për mendur se sikur do bëj një libër për babanë, por nuk më shkaktoi ndonjë lëndim. E dij vetë që nukiI mbaroj dot punët në kohë dhe se sa herë i kthehem librit për babanë, e gjej të cekët e të paplotë. Teodori mu duk më i rënë se kurrë.

Kam mendur disa herë ta ve bejten në Blog dhe jam tërhequr. Por nëse duhet publikuar ka kuptim sa është gjallë Teodori, se më pas është mirë ta mbaj gojën mbyllur.

Pra ngjitu, ti ngjitu në Dardhën e bukur,

Në pyejt e gjelbër të bësh dashuri,

Ti tundu e shkundu, ke qejf për tu dukur,

Sa her' ndrron këmishët, ndryshon dhe Parti.

Harrove ti shokët që shum' të besuan,

Harrove fshatarët që thoshin "ka mend",

I shite të gjithë...fëmijët dhe gruan,

Ky ishin trapezat të kishe një vend.

Të ishe në krye, kur merrnin vendimet,

Të zije kolltukun që shumë e lakmon,

Kah erës së kohës i thurrje mendimet,

Shum' shpejt edhe shpirtin e shite "Demon".

Por njerësit t'i falën edhe prapaskenat

Se theshin Teodori një dit' do ndryshojë.

Por ti nuk u ndave jo kurrë nga "legenat",

Që t'lanin, të lyenin të hiqnin një bojë.

Dhe çizmet e të tjerve, që kishe lëpirë,

Në këmbë i ngjeshe, i mbathe dhe ti,

"Bashkimin" fët bëre me një Egërsirë,

Të zije "Gomarin që pillte flori".

Po ktheje pak kokën dhe shih se ç'ke bërë,

Se ç'lum' e ç'zullume, çfarë vepra ti le,

Ti Dardhën e Korçën, Shqipërin' pëgëre,

Oh po...ti na stise "Bashkim për Atdhe".

Pendohem që pari dhe un' të besova,

U thoja të tjerëve "Eshtë plot talent!"

Të mençmit e letrave at'her si dëgjova,

Kur thonin" Pas famës letrari kaq s'rend!"

I tundja un' gishtin me plot mosbesim,

Nuk luaja dyzërash me t'vjetrin muzikant,

Që qeshte sëndisur dhe gjithç përçmim,

Më thoshte "Teodori është diversant!"

Pra ngjitu dhe shtrihu në pyejt e gjerë,

E shkeli livadhet me çizmet e tua,

Borigat e barin dhe lulet ke dhjerë,

Përmjer ke përroin, burimet, çdo krua.

Po hape pra shpirtin i thuaj mundimet,

Patroje ti veten, trego që je burrë,

E Dardha do t'i falë mëkatet, gabimet,

Se Dardha fëmijët e vet' si shet kurrë.

Mos vallë janë shumëmsa dhe vet' tmerrohesh,

E netve të gjata me zor të kap gjumi?

Mbi faje do t'nrihesh dhe prapë rrëzohesh,

Se janë të ndyra sa s'i lan dot lumi?

Po shtypja ti kokën të përbrendshmit Djall,

Se t'gjithë do të ndihin, do të japin një dor'

Të këndoj me ty kurrsesi s'kam mall,

Por prapë Palaço s'të them Teodor!