Mbrëmë, Ilir Meta, Kryetar i Kuvendi të Shqipërisë festoi 45
vjetorin e lindjes. (Nuk po e quaj hajdutpër të shmangur njollosjen e vetes si
“etiketues” dhe as skraparlli, për të shmangur ndonjë akuzë për përçarje të
Kombit apo nëënvleftësim të zonave rurale.)
Nuk po e uroj, se zakonisht urojnë ata që janë të ftuar në
ditlindje, anëtarët e LSI-së ose miqtë në FB. Unë nuk plotësoj asnjë kusht,
bile duhet të them që kam patur antipati për të, që kur u bë për herë të parë
deputet. Më dukej çudi atë kohë, se si një anëtar i grupit të studentëve që
shkoi në takimin me Ramiz Alinë në Dhjetor 1990, mund të bëhej deputet i PS-së.
Po le t’i lemë ato ndoshi të 23 vjetëve më parë, se ka rrjedhur shumë ujë dhe
Meta nuk është më ai i riu grindavec, që kishte krijuar një si katrahurë në
Poliçan. Ai ka mbi 15 vjet që është një në tre politikanët kryesorë shqiptarë,
me një kurrikulum që nis me Ministër të jashtëm e përfundon Kryemnistër.
(Mnistër është posti më i ulët që ka
patur Ilir Meta.)
Meta festoi mbrëmë mes 500 të ftuarve, në një çadër të
madhe, që lejonte uljen komode të të ftuarve si dhe një pistë të madhe për
vallzime latine, të Skraparit e sigurisht edhe atë më të dashurën mes
shqiptarëve, të Naplonit. Meten mund ta lidhesh me figureën e Napolonit
Bonapart, se është energjik, i shkurtër dhe kokmadh, si edhe me Napolonin
Napolon, atë që darovitet në gëzimet shqiptare të Shqipërisë së Mesme.(Gojët e
liga thonë se Meta ka mbedhur shumë naplona dhe është ndër njerëzit më të pasur
të Ballkanit.)
Nuk ka kuptim, që të bëjmë një shikim në veprimtaritë
politike të politikanit 45 vjeçar, mes të cilave ka shumë të fëlliqura, të
cilat i dinë të gjithë, por edhe shumë më shumë, të cilat i dinë vetëm një
grusht njerëzish. Ajo që më bie në sy në këtë festim të paralajmëruar prej më
se 10 ditësh, është demostrimi me pompoziteti. Përse Kryetari i Kuvendit,
feston me kaq bujë dhe shpenzime ditlindjen e tij? Kompleksi i provincialit?
Dëshira për të treguar pushtet dhe pasuri? Frika? Apo thjesht se ka mundësi ta
festojë me bujë dhe e bën?
Mbase janë të gjitha bashkë a mbase edhe ndonjë tjetër, të
cilën unë nuk e kam përmendur, sepse nuk e njoh as Metën dhe as gruan e tij
Kryemadhi, e cila është ndoshta edhe ideatorja e festimit të madh. Duket e
çuditshme, që në një vend të varfër, ku shumica e popullsisë do të të mallkojë
me shpirt për festime të tepruara, dyshja Meta-Kryemadhi vendosi të mos bëjë
një festë private, por një dasëm stërmadhe.
Të tilla festime, zakonisht kanë një shtytës të fortë
psikologjik. Ndienjën më të fortë, që na bën të mbijetojmë, FRIKEN.
Edhe pse mund të
duket absurde, edhe pse mund të duken më të çimentuar se kurrë, në qoshet e
mendjeve të kokëmadhit Ilir dhe kokënormales Kryemadhi, qëndron një Frikë e
madhe. Ajo e humjbjes e të gjitha atyre që kanë grabitur deri më sot. Frika
se edhe dyer më të frikshme mund të hapen një ditë. Ndaj festojnë me madhështi.
Ndaj pëlqejnë të jenë të rrethuar nga 500 njerëz, mes të
cilëve ka shumë nga ata që kanë të njëjtën frikë.
Edhe shumë vite të tjera Ilir Meta se je baba, pasi si
poitikan ke mëkatet më të rënda, për të cilat duhet të japësh llogari një ditë!
No comments:
Post a Comment