Cila ishte fjala e fundit që thamë?
E pëshpërita unë apo ti?
Në breg të oqeanit nata nderej,
Të ftohtët nuk linte të dëgjoheshin dallgët;
Gjithshka në shurrdhëri.
Në atë pamtomimë vrastare
Të çjerrjes së kujtimeve,
Nuk shihja më sytë e tu,
Të tjera ishin,
Huazuar larg,
Mundimeve,
Ngarkuar nga absurdet tabu.
Buzët lëviznin çuditshëm
Nuk dukej se formonin “përherë“;
Fjalën e parë që thamë,
Atë që përsërisnim lirshëm,
Pas puthjeve.
Të plasariturat buzë,
Të mijat a të tuat,
Përtharë prej lutjeve,
Duket se thanë : “Asnjëherë!”
No comments:
Post a Comment