Nimfa cullak
Del nga delta e lumit
Atje ku uji i ëmbël
Me të kripurin përzjehet.
Më zgjon prej gjumit
Dhe kotjes së ëmbël të pasdites së dhjetorit.
Mjegulla që mbrydhet
Lehtas ndjehet;
Nuk di nëse në zhgjëndërr jam
A në pështjellimet e ethshme
Që sjellin flakët e porit.
Do t’i jepem asaj,
Le të jetë ëndërr!
Akullimi i ujrave nuk e shuan dot zjarrin
As ftohtësia e syve të kamarieres,
Që më sheh vëngër.
No comments:
Post a Comment