Nuk shquhej në gjysëmerrësirë,
E lodhur,
Nuk rrekej të joshte dike.
Ishte vonë
Tingëllima mbi derë kishte qënë e rrallë
Të vinte dikush nuk priste më.
I vetmi burrë pranë barit,
Flirtonte me dy afrikane;
Padroneja e plakur me sy lakmitarë,
Hidhte në gota konjak;
Në qoshen e errët të asaj mejhane
Me gjoksin thuajse jashtë,
Shikimin e vrarë
Ajo mendonte për vendin e saj larg.
I huaji me krahët mbi supet e errëta
Duke dalë jashtë shqiptoi:
“O Zot!”
Dhe ajo u drithërua.
Kishte qënë fëmijë kur e kishte dëgjuar atë fjalë,
Më pas e patën gënjyer,
Në rrugë të huaja e sollën
Ishte bërë grua.
Donte t’ja hiqte nga krahët afrikanet,
Me mall ta pushtonte,
Të qante bashkë me të.
Dhimbja e bëri të ndalej
Lëvizi buzët:
“Kujdes, përdor mbrojtës!”
Pëshpëriti nën zë.
No comments:
Post a Comment