Dua të përshtatem.
Urave mos ju ve më zjarret,
Rrugën mos e kem në të dy anët me hendeqe,
Oh sa shumë dua!
Të dal dhe të gjithë të përqafohen me mua;
Të mirat veç të shoh tek njerëzit,
I verbër të jem për çdo të keqe.
Ndoshta koshereve dyllë po të mbledh
Aq shumë sa të mund ta modeloj
Të përkryera forma shpirtërore,
Nuk do ketë më zjarre.
E ftohtë do jetë dëshira për të luftuar
Edhe pse paqja do jetë e rreme;
Brengat mbetur në varre,
Me të gjithë kapur për dore,
Drejt një qëllimi të pazbuluar
Në eufori.
Me buzëqeshje fashuar plagët,
Pa rrudha dhe pa plasaritje,
Kur mbi cipën e ujit të shoh veten
Më nuk do e njoh,
Nuk do më njohësh dot as ti!
No comments:
Post a Comment