Na çoi kureshtja,
Në atë qoshe mes palmash.
Përreth heshtja,
Një heshtje e argjendtë,
Në fund parakrahësh burrash,
Në qafë të gjata vashash.
Për çudi veç na çikën në ballet e ftohtë
Dhe na bënë me shenjë të kapërcenim pragun.
Nën dritat e mekura
Një tjetër botë,
Si një gosti ngjyrash mbi të arta pjata;
Sy që nuk na shohin,
Buzë të mbyllura,
Duar që nuk nderen
Të shtrenjta çanta.
Kërkojmë me sy ndenjëse të lira,
Dy oaze në atë shkreti tingujsh,
Për tu ulur pak dhe të sodisim këtë mister.
Sytë na erren
Fryma na merret,
Të prek me dorë të të marr të largohemi,
Nuk përjetojmë më dot këtë tmerr.
O shtëpi e frikshme
Jo shumë larg nga deti
Nuk kuptuam se përse nuk qëndruam dot gjatë,
Ecëm të lirshëm me sandalet në dorë,
Të dehur nga liria,
Në të kripurën natë.
No comments:
Post a Comment