Duhet të presim deri sa hunda t’i hyjë në grykë?

Sali Berisha nuk dorëzohet. E ka treguar edhe më parë dhe në situate më të vështira se kjo e fundit. “Skifteri” i politikës shqiptare duhet me doemos të qëndrojë si personazh kryesor në politikën shqiptare për të mbrojtur fëmijët e tij, për “grykësinë“ e të cilëve është vetë përgjegjës. Nëse Argita dhe Shkëlzeni do kishin qënë më pak “grabitqarë“ as SHBA nuk do i shpallte gjithë Berishët “non grata” dhe do shijonin paratë e vjedhura duke shitur edhe mësime morali dhe patriotizmi ndaj gjithë shqiptarëve në botë.

Por ajo ç’ka është bërë nuk mund të zhbëhet dhe Saliut i duhet tashmë t’i mbrojë me dhëmbë dhe me thonj. Këtë synonte të tregonte edhe me deklaratën e tij, se “nuk e përjashtonte mundësinë e kthimit në krye të PD-së“. Por Berisha është aq i mençur sa ta dijë që rikthimi në krye të PD-së vetëm se mund të shtyjë edhe një vit ose dy agoninë e Berishave, por do sjellë shkatërrimin e PD-së dhe krijimin e një force tjetër të djathtë, gjë që do bëjë të sigurt përfundimin e fëmijëve të tij prapa hekurave. Ndaj sikundër flitet tani në Tiranë, ka të ngjarë që Berisha të ketë bërë një kompromis me Bashën, që në shtator të jetë në krye të grupit parlamentar të PD-së.

Të qënit në krye të grupit parlamentar e bën realisht atë kreun “de facto” të PD-së dhe i siguron mundësinë që duan apo nuk duan ndërkombëtarët të takohen dhe të diskutojnë me të. Njëkohësisht do e ketë më të lehtë të trumbetojë se SPAK kontrollohet nga Rama dhe ky i fundit po ju hap procese fëmijëve të tij për arsye politike.

Por a e ka të lehtë Berisha të arrijë këtë synim të tij?

Brenda PD-së edhe pse mund të ketë zëra kundër Berishës, ai e kontrollon aq partinë sa për të marrë këtë post të rëndësishëm. Lulëzim Basha e di që pa Berishën mund ta humbë në çast vendin e kryetarit. Veç mbështetjes nga ambasadorja amerikane, Basha nuk ka asnjë kartë tjetër të luajë kundër Berishës dhe pasuesve të tij. Mund të përpëlitet duke thënë se nuk i shërben PD-së vendosja e personit “non grata” në krye të grupit parlamentar, por kjo mund t’i kushtojë postin. Luli nuk është në pozitat e Ramës, kur i mori nga duart postin e kryetarit të PS-së Rexhep Meidanit. Rama atë kohë ishte kryetari i bashkisë së Tiranës dhe brenda një nate, me premtimet për leje ndërtimi ndaj shumë fëmijëve të njerëzve të rëndësishëm të PS-së bëri të mundur të uzurponte partinë më të madhe në vend. Luli nuk ka ç’para të premtojë për 4 vitet e ardhme.

Në shtator do shohim vendosmërinë e “skifterit” përballë forcës së ambasadores amerikane Kim. Nëse “përpjekjet e dëshpëruara” të Berishës do arrijnë që ta ngrenë në krye të grupit parlamentar, atëhere do të thotë se Kim nuk ka arritur të mposhtë dobësinë e Bashës dhe të të tjerëve rreth tij. Duket si një situate, e cila nuk mund të ketë “kompromis” sepse amerikanët e kanë luajtur kartën e tyre “anti-Berishë“, ndërsa Saliu e ka të vetmen mundësi mbijetese të fëmijëve pa pasur procese gjyqësore.

Nëse në Kuvendin e ri Saliu do jetë zëri kryesor i opozitës dhe ai që do përcaktojë luftën politike parlamentare, atëhere Shqipëria bën një hap prapa në zhvillimin e saj politiko-shoqëror. Nuk do ketë luftë të vërtetë demaskuese ndaj Ramës dhe Rilindjes, sepse ky i fundit do mbrohet lehtë me refrenin e “politikës së vjetër” dhe të qënit “non grata” për amerikanët të Berishës.

Ndaj do na duhet të presim që hunda e Berishës të zgjatet deri sa të hyjë në grykën e tij, si ju ndodh shpendëve grabitqarë të anëve tona.