Ti frigesh të pish sherebelën,
Rrëzave mbledhur,
Trembesh mos mbetesh e shtënë
Pas aromës së saj,
Që tek unë të sjell.
Nga vera e derdhur
Gjinjve të tu dridhesh;
Netëve pa hënë,
Pa kujitje këlyshësh,
Pa përgjonjësit plot zell,
Kur të lirë pinim e duheshim
Dhe pinim sërish.
Fshiji kujtimet bashkë me sherebelën
Si dhe dridhjet kur të shkoj pranë!
Frikën si shall hidhe supeve të xhveshur
Dhe për në natën tonë pa hënë,
Nisu të vish!
No comments:
Post a Comment