Stoli me tre këmbë i pushtetit mafioz

 

Pushteti i të korruptuarve, që sundon Shqipërinë prej të paktën 20 vitesh, i ngjan një stoli të çuditshëm me tre këmbë jo të barabarta, por që gjithsesi e mbajnë më këmbë dhe të lidhur. Tre këmbët janë të njohura për të gjithë shqiptarët – i Gjati, i Egëri dhe i Shëmtuari dhe përkatësisht Rama, Berisha dhe Meta.

Këta tre personazhe janë të pranishëm në majat e pushtetit dhe të opozitës prej vitit 1997, kur nisi të konsolidohet pushteti thellësisht I korruptuar. Eshtë larguar vetëm këmba e katërt e stolit, që ishte Fatos Nano.

Të tre kanë pasuri të mëdha personale dhe familjare, lidhje të forta me bizneset, kontroll mbi mediat dhe lidhje e me segmente të caktuara të krimit të organizuar. Janë këto, që i mbajnë të patundur mbi partitë e tyre dhe njëkohësisht të pandashëm nga jeta politike në Shqipëri me gjithë gjynahet e mëdha që kanë.

Pikërisht për të nisur të çmontohej ky stol pushteti mafioz, u përpoqën prej disa vitesh më parë amerikanët duke u përpjekur të ngrinin një system Drejtësie të Pavarur, që të niste të godiste në fillim të korruptuarit e njohur Berisha dhe Meta, të cilët kishin edhe pushtet mbi Juridikun. Rradha e Ramës do vinte në një të ardhme pas rënies të dy të parëve. Por kjo nuk ndodhi ndaj dhe amerikanët, të zhgënjyer nga zhvillimet politiko-juridike në Shqipëri u detyruan të shpallnin “non grata” Berishën. Tashmë dukej se i Egëri dhe i Shëmtuari ishin përfundimisht jashtë politikës shqiptare, por nuk ishte e thënë. Paratë, kontrolli mbi partitë e tyre dhe lidhjet e nëndheshme ishin ato, që i mbajnë më këmbë. Njëkohësisht edhe dëshira e pashprehur e Ramës për të patur këta partnerë-kundërshtarë politikë.

Pa njohur thellësisht gjendjen politiko-mafioze në Shqipëri edhe unë brohorita për të disatën herë fundin Berisha-Meta, si shënja e parë për të ndryshuar klasa ekzistuese politike shqiptare. Burgosja e Metës dhe e Shkëlzen Berishës dukeshin si shumë pranë në horizont, por e vërteta është e hidhur dhe shumë larg asaj që mendoja unë dhe të tjerë.

Në Shqipëri ende nuk ka prokurorë dhe gjykatës, të cilët të jenë në gjendje të prekin Metën dhe Berishët.

Ky rreth vicioz shoqëri-politikë-juridik ka për të vazhduar gjatë dhe nuk duket se ka energji të brendëshme për ta këputur. Të huajt janë munduar më shumë se sa ju takon, sa nuk kanë munguar sulmet ndaj ambasadorëve amerikanë edhe nga analistë të cilët nuk i përkasin asnjë krahu të politikës.

Pork a diçka, e cila e mban të gjallë shpresën edhe pse shqiptarët pak besojnë në të ndaj dhe largohen vazhdimisht nga vendi. Në Historinë e Njerëzimit në përgjithësi dhe në historinë e Shqipërisë në veçanti, ndodhin ngjarje, të cilat përmbysin situata të pashpresa ose rrëzojnë udhëheqës, të cilët duken si të paprekshëm.

Kurdoherë mund të ndodhë diçka e tillë dhe stoli trekëmbor të marrë fund.