Ne u dashuruam
Sepse nuk kishte asnjë arsye për të rënë në dashuri.
Nga zgafellat e ferrit ngjitesha unë;
Nga një ditë e ftohtë arktiku
Me diell plot dhëmbë
Zbrisje ti.
E ndërsa nga shpejtësia marramendëse
E të lirës rënie,
Ti ndjeje pështjellim,
Nga befasia e dritës lëbyrëse
Dhe përkedhelja që i bënte poreve
Të mbetura jetësh në terr,
Unë ndjeja ngazëllim.
Përplasja e kuanteve të dritës
Në murrin e territ
Gjithshka përflaku.
Ne ishim tashmë në një ndërmjetëse hapësirë,
Të cilës fundi nuk i dukej,
Po aq sa nuk u kuptua ku ishte pragu.
Dhe ndërsa të cergosur,
Dergjeshim në atë mjedis të ri,
Ne mbetëm të dashuruar
Po aq sa të largët,
Se nuk kishte pasur asnjë arsye
Për të rënë në dashuri.
No comments:
Post a Comment