Aktivisti ose AGBV

“Aktivisti” ose platforma online e Partisë Socialiste, ku rregjistrohen anëtarët dhe simpatizantët e saj, si dhe ata që punojnë në administratën shtetërore nuk është një shpikje e Ramës. Eshtë kopjuar nga kohët e hershme dhe të errëta të Diktaturës, ku “aktivistët” i përkisnin kryesisht Frontit Demokratik dhe “aktivizoheshin” në blloqe dhe lagje, si dhe në organizimet e ngjashme në fshatra. Një pjesë e tyre ishin gjithashtu “Anëtarë të Grupit të Bashkuar Vullnetar”, që përgjithësisht ishin spiunë pa para. Një pjesë e tyre më vonë edhe mund të miratoheshin si bashkëpunëtorë me pagesë të Sigurimit, por nuk mund të mbanin më shiritin e kuq ku shkruhej AGBV, sepse do “demaskoheshin”.

Mes aktivistëve të lagjes anëtarët e partisë ishin të pakët. Ndoshta disa pensionistë, që nuk shkonin dot në kafene se paratë ja u mbanin gratë. Pjesa tjetër ishin ndër fundërrinat e shoqërisë, që donin të ndjeheshin të rëndësishëm, sepse mund të merreshin me telashet e njerëzve, që trokisnin në “këshillë“. Kishte mes tyre kandidatë për spiunë, dembelë që nuk bënin dot gjë tjetër veç futjes së hundëve në punët e të tjerëve, ndonjë të persekutuar që mundohej të rregullonte biografinë nëpërmjet aktivizimit, disa torollakë dhe sigurisht edhe dy-tre të përdala, por jo nga ato që shkonin me para.

Ishin këta njerëz të pranishëm në të gjitha veprimtaritë politike dhe shoqërore. Këta na zgjonin herët në mëngjes të “djelën e votimeve” që “ të votonim të parët për t’ja u kaluar qëndrave të tjera të votimit”, na drejtonim se si të votonim, rregjistronin emrat dhe kujdeseshin që asnjeri mos hynte në dhomën e fshehtë, por të hidhte menjëherë fletën e votimit në kuti.

Aktivistët ishin falangat e para të Partisë për të “sulmuar” prirjet e individualizmit të njerëzve. Ishin ata që merreshin me të gjitha llojet e thashethemeve në pasditet e vona dhe mbrëmjeve në “Këndin e Kuq” të Bllokut dhe Lagjes. Ishin ata që bënin karakteristikat për nxënësit, që duhet të shkonin në shkollë të lartë, për ata që donin të futeshin në Parti apo për gjykatësit dhe prokurorët. Vigjilenca e Partisë niste tek ky grup i madh “ronxhobonxhosh”, që kishin në dorë të të bënin keq.

Dhe bënin keq pa patur asnjë lloj përfitimi. Ndonjëherë mund të arrinin të siguronin ndonjë të drejtë studimi për shkollat e mesme profesionale për fëmijët e tyre “ronxhobonxho”, ose dhe mund të mernin ndonjë autorizim për televizor apo frigorifer, por nga që ishin shumë aktivistë dhe pak televizorë edhe këto nuk i merrnin dot. Po qe se kishe marrë damkën “ky është nga ata të lagjes” dihej mirë se ç’kategorie i përkisje dhe nuk hyje tek njerëzit mesatarë. Ishe pak më i rrezikshëm se “ata të Degës”, por përsëri nuk ishe dikush që doje të kishe hyrje-dalje. Ndoshta edhe ata vetë nuk donin se ishin shumë të ngarkuar me “punët e lagjes” dhe me bisedat me të ngjashmit e tyre.

Edi Rama kërkon të bëjë sa më të gjallë këtë kategori njerëzish. I duhen për të mbajtur në kontroll njerëzit që kanë integritet. I duhen për të zgjatur sa më gjatë pushtetin e tij të ngritur mbi poshtërsitë, injorancën dhe rryshfetet.