Mëngjesi është i përflakur,
Cicërima zogjsh mbushur
Dhe nota nga Zhak Brel.
Në korijen më tej
Mes blerimit të bukur,
Me agun duke lodruar,
E patrembur nga njerëzit
Deri pranë rrugës sorkadhja del.
Vetëm unë brenda rri
Në pështjellimin e fjalëve që kam humbur.
Nuk di nëse jam i njëjti “dashnor i vjetër”,
Si ai i ditëve kur ishim të dy.
Cicërimat nuk mjaftojnë të ndjehem i lumtur,
Jashtë nuk më fton agu,
Do t’jetë dhe një ditë e gjatë pa ty.
No comments:
Post a Comment