Kur sythet dalin mbi kërcej
Dhe gjallon limfa;
Kur lulet bien gjithandej
Në rrjedha uji, në përrenj
Ku më prêt nimfa.
Unë zor e kam të vrapoj tani
Nuk jam më si dikur i ri
Dhe pse të dua;
Poshtë, grykës së lumit do rri
Të pres të nisë i fortë veri
T’më marrë mua;
Në shuka ajri të m’përcjellë era
Se tashmë ka trokit’ pranvera
Në jetët tona;
Dhe ndërsa ti me sy nga dera,
Dhe nëse s’vi si herë të tjera,
Do vij’ jehona.
No comments:
Post a Comment