“…ëë..u”

“… ata kërkojnë revolucionarizimi i metejshem i shkollës ..ëë..u”, kështu i mbyllte shpesh frazat një mësues i jonë, në biseda private, teksa tregonte për mbledhjet e organizatës së partisë së shkollës.

Ne qeshnim me fundin e përhershëm “…ëë..u” dhe ja vinim mungesës së formimit të tij “ideo-profesional”, por sot unë mendoj  ndryshe. Ndoshta të gjithë atë kohë flisnim me pak “…ëë…u” se nuk na rridhte goja në frazat e përsëritura, të cilat ishin krijuar diku në dhomat e Komitetit Qëndror të Partisë dhe kishin zbritur më pas në bazë, ku duhet të thuheshin e të rithuheshin nga instructorët e partisë, sekretarët e rinisë dhe deri në nxënësit e thjeshtë të gjimnazeve.

Një herë kishim shkuar të propagandonim tufëzimin e plotë të bagëtive në Lekas, kur ishim 17-18vjeç dhe me siguri kur ja u spjegonim fshatarëve se sa do prfitonin nga tufëzimi i plotë, fjalitë nëpër dhëmbë i theshim me “…ëë…u” se dinim vetëm se ç’ishin bagëtitë dhe as kishim idenë e tufëzimit, pse duhet të ishte i plotë dhe se ç’do përfitonin fshatarët e shkretë prej tij. Ata të gjorët, që ndjenin se thika po ju shkonte çdo vit e më thellë, kushedi ç’shkonin në mendjet e tyre teksa shikonin ca qimepadirsur, që ju tregonin se ishte më mirë t’i kishin bagëtitë e imta në stallat e kooperativës se sa në hauret e tyre.

Tani të gjithë flasim e shkruajmë pa frikë dhe pa “…ëë..u”. Nuk më jepet rasti shpesh të flas me bashkëkombës dhe sidomos ata, që jetojnë në Shqipëri, por edhe kur kam pasur rastin të flas më duket se janë të lirshëm. Përdoren “parafabrikatet” e Tiranës dhe kanaleve televizive, si “normal”, “e papame”, “je i realizuar”, “ në një dimension të ri” e të tjera si këto, por janë ku e ku më larg se “Indiferentizmi është armiku i revolucionit”, “tu qepemi kodrave e maleve e t’i bëjmë ato pjellore si edhe fushat” apo “të jetojmë, të mendojmë e të punojmë si në rrethim”.

Tani ke edhe me dhjetra mundësi të zgjedhësh mes thënieve të politikanëve të majtë e të djathtë dhe ti vendosësh ato në rrjetet sociale duke shtuar vetëm shumë pika në rradhë dhe sa më shumë pikçuditëse. (Si është kjo puna e pikëçuditëseve, që është shtuar kaq shumë, apo atëhhere kishim frikë të vinim, se mos na theshte sekretari i partisë ;”Po ti ç’ke që çuditesh?’)

E megjithatë ka raste, ku duhet me doemos edhe “…ëë ..u”. Për shembull doja të kuptoja diçka të shkruar nga një tjetër mësues dhe t’ja spjegoja edhe një mikut tim, por nuk mundja. Fjalia e shkruar në rrjetet sociale ishte “…duke mos njohur “brendësinë, vullkanimin e shfrenuar financiar informal”.

Unë nuk kuptoja as ç’ishte brendësia , as vullkanimi dhe aq më pak pse ky i fundit ishte edhe i shfrenuar edhe financiar edhe informal.  Ndaj mikut, që më priste me padurim t’i spjegoja, për të mos u treguar i paditur i thashë nëpër dhëmbë:

‘…ata kërkojnë vullkanimin e shfrenuar financiar informal…ëë…u”.

Ai tundi kokën gjithë gëzim.