Marieta Pronjari, e jona Marieta

“Marieta…Marieta…Marieta!” më duket se e dëgjoj edhe sot, ndërsa i gjithë stadiumi thërriste në një kampionat kombëtar të atletikës. Ishte Marieta jonë, që konkuronte për “Studentin” (ndoshta atë kohë quhej ende klubi IKF “Vojo Kushi”).

Rekordmenia e padiskutueshme e kërcimit së larti ishte sportistja më e madhe shqiptare e viteve ’60.

Kërkova në Wikipedia me Marjeta Zaçe dhe Marieta Pronjari dhe nuk gjeta asgjë. Si është e mundur për një atlete të atij kalibri?

E bukur, e fortë, njerëzore Marieta ishte diçka shumë e rrallë e sportit tonë gjatë shekullit, që kaloi. Kishte një buzëqeshje të përhershme në fytyrë. Nuk di nëse i ndahej pas orëve të gjata e të lodhshme të stërvitjes. Dëgjonte me vëmendje këshillat e trainerit Taqo Duka, që kishte qënë një balerin shumë i mirë në Korçë, por pas studimeve në Bashkimin Sovjetik i ishte kushtuar sportit.

Marieta u bë “Mjeshtre e merituar sporti” pa mbushur 19 vjeç. Kishte dominuar disiplinën e kërcimit së larti dhe ishte ndër më të mirat në Europë, kur ishte në kulmin e karrierës. Ndoshta po të mos ishte rekordi i jashtëzakonshëm i rumunes Jolanda Balash, për Marietan mund të krijohej edhe ambicia për rekord europian apo botëror. Rezultatet e saj ishin pranë më të mirave të kohës.

Jolanda Balash, e cilësuar si kërcyesja së larti më e mirë e shekullit të XX-të, kërcente ende me një lloj stili gërshërë, që ndihmohej për rezultate fenomenale nga këmbët e saj veçanërisht të gjata. Rekordit të saj prej 1.91 cm të vendosur më 1964 nuk mund t’i afrohej askush.

Marieta kërcente në stilin barkush, që ishte më i përhapuri i viteve ’50 dhe ’60. Ende nuk kishte dalë në skenë Fosberi me kërcimin e tij të pazakonshëm, që është edhe stili i sotëm i kërcimit së larti. Kishte arritur të thyente rekordin kombëtar, që kur ishte 15 vjeçare dhe kështu vazhdoi të thyente rekordet e saj për vite të tëra, deri sa u tërhoq nga atletika.

Vitet ’60, nuk ishin vite shumë të mira për atletikën e vajzave të Korçës. Pas largimit të Marika Cules(Pojani), e vetmja atlete, që konkuronte per medalje në veprimtaritë kombëtare ishte spirnterja e re Dhimitra Shkodrani. Marieta mbetej atletja më e mirë, që kishte nxjerrë Korça, deri sa erdhi periudha e vajzave të Piro Kasatit, me Pavlina Evron në krye.

Ishte një fenomen, nga ata që dalin një herë në disa dhjetvjeçarë, sepse në Korçë (dhe në Shqipëri) mungonin pararendëset e saj. Atletika cilësore ishte vetëm në hapat e para.

Se sa e talentuar ishte si sportiste, u duk edhe kur luante volejboll me “Studentin”, pasi u largua nga atletika.

Marieta mbeti e mençur, e thjeshtë dhe plot dinjitet. Ishte nga emrat, që të ngjallnin besim edhe kur u përfshi në politikën shqiptare.

Pa bërë ndonjë kërkim, jam thuajse i sigurt, që pushtetarët korçarë të të dy krahëve

nuk e kanë bërë “Qytetare Nderi të Korçës”.

E kanë harruar Marietan?

Korça jo. E ka të sajën mes më të veçantave Marieta Pronjarin.