Studentja eskortë

Nuk i mësova dot emrin,

Emrin e vërtetë jo atë “artistik”.

Ndërsa në përvëlimin e ujit

Mëkatin hiqja

Ajo kishte ikur me vërtik.

Më mbetën në mendje sytë e drojtur të saj,

Kur u shfaq në portë,

U përpoqa mos i shihja lakuriqësinë,

Ato çaste të para të trembura

Studentes që kishte zgjedhur të punonte eskortë.

Nuk di ç’do blinte me lekët

Që me kujdes pat futur në kuletë;

Libra,

                Këpucë,

                                A një lap-top të vjetër.

Mallkova epshet e kësaj bote

Varfërinë e të rinjve në të parat hapa;

Akademikët që ngrehin të shkollës pagesë,

Të gjithë shfrytëzuesit e tjerë,

Me veten keq u kapa.

Më mbetej vetëm të harroja,

Pafuqinë time

Dhe të tëjerëve në botë;

Të vrisja të tilla pasdite,

Kur emrin nuk i mësova studentes latine

Që kishte zgjedhur të ishte eskortë.