Dhe pak më lart, dhe pak më larg
Dua të hidhem më tej
Dua të shoh ç’është atje
Krahun ma mbaj, dorën ma ndje.
Dhe pak më lart, dhe pak më larg
Dua të shkoj edhe më larg
Krahun ma ler, po dorën ma ndje
S’kam për të ikur jo përtej.
Ja dhe një hap, ja dhe një hop,
Një vetëtimë, përtej një sop,
Kujdes për veten, unë po të le
Po do të kthehem sërish atje
Ja dhe një hap, të vogël hap
Edhe një hop dhe do jem lart
Atje do arrij krahët do hap
S’kam për të rënë, qiellin do kap.
Esht’ bukur! O sa bukur!
Po ta shohësh botën nga fundi në kre
Esht’ bukur! Esht’bukur!
Deti më i madh më është dukur.
Po ti më nuk më sheh.
Pak më larg, pak më vetëm
Nuk dua kështu gjithnjë të mbetem
Eja të shohësh se ç’mrekulli
Eja këtu lart ta shohësh dhe ti.
Dhe pak më lart, dhe pak më larg
S’mundem më dorën tek ti ta mbaj
Më thuaj si të ngjitem më lart
Dhe si të zbres tek ti pastaj.
Dhe pak më lart, dhe pak më fort,
Por ti je larg dhe pse më do.
Po ik! Po ik! Do rikthehem atje.
Do mundem të zbres e të mos bie.
Esht’ bukur! O sa bukur!
Po ta shohësh botën nga fundi në kre
Esht’ bukur! Esht’bukur!
Deti më i madh më është dukur
Po ti më nuk më sheh.
Dhe pak më lart, dhe pak më larg
Dua të shkoj edhe më larg
Ndoshta edhe pakëz më tej,
Atje ku të tjera shtigje të gjej
Esht’ bukur! O sa bukur!
Po ta shohësh botën nga fundi në kre
Esht’ bukur! Esht’bukur!
Deti më i madh më është dukur
No comments:
Post a Comment